2008-08-27
నవతరంగం: లక్ష హిట్ల నవతరంగం
నవతరంగం: KungFu Panda (2008)
పొద్దు: తెలుగు - పిల్లలు
పొద్దు: హార్ట్ బ్రేకింగ్
ప్రజాకళ: విరామం లేని పయనం
ప్రజాకళ: దళిత సమస్యలపై ప్రజాసాహితి దృక్పథం
ప్రజాకళ: ” బొంబాయి బస్తీల్లో, భివాండీ, సూరత్ మురికివాడల్లో నికృష్టమైన బతుకు బతుకుతున్న ఈ తెలంగాణ కార్మికులు సిరిసిల్లా జగిత్యాల పోరాటల తర్వాత ఆ ప్రాంతాల్లో నిర్మించిన కార్మికోద్యమాలైనా, సాంస్కృతికోద్యమాలైనా తాము కరిగిపోతూ చుట్టూ వెలుగులు ప్రవరిస్తున్న జీవితాలకు దాఖలాలు.”
ప్రజాకళ: “హురియత్ కాన్ఫరెన్స్ను ప్రజల ఆకాంక్షల ప్రతినిధిగా గౌరవించి వారితో ప్రజాస్వామికంగా వ్యవహరించే బదులు ఆ సంస్థను చీల్చి ఒక అనుకూల వర్గాన్ని తయారు చేసుకోవాలన్నది భారత ప్రభుత్వ వైఖరిగా ఉండింది ఇన్నాళ్లూ..”
ప్రజాకళ: పాలస్తీనా గాయం
ప్రజాకళ: దోబూచుల వెన్నెల
2008-08-16
ప్రజాకళ: దేశీయ వనరులు కోటాను కోట్ల పుట్టెడు భారతీయులకు ముట్టినట్టేనా ఆరు దశాబ్దాలు కన్న రుతువులు ఏమిచ్చినట్టు? ఏమి పొందినట్టు. ఈ దేశం మీద మట్టి పిసుక్కుని బతికే ఏ శ్రమజీవి బతుకు ఒడ్డెక్కినట్టు? ఏ హక్కు నెరవేరినట్టు, ఏ స్వేచ్ఛ పురివిప్పినట్టు
2008-08-13
ప్రజాకళ: “100 ఎకరాల లీజును కాశ్మీరీలు ఇంతగా వ్యతిరేకించడానికి గల కారణం ఏమిటన్న ప్రశ్నకు జవాబు కావలసిందేనంటే, తమ ఉనికి పట్ల ,తమ నేల పట్ల,తమ సంస్కృతి పట్ల వారికి ఉన్న ఉద్వేగభరితమైన బంధాన్ని కారణంగా చూపించవలసి ఉంటుంది.”
2008-08-12
ఈమాట: డిట్రాయిట్ తెలుగు సాహితీ సమితి పదవ వార్షికోత్సవ సమావేశము
2008-08-10
భూమిక: Front Page Aug08
భూమిక: పురుషసంఘాలా? పురుషాహంకార సంఘాలా?
2008-08-09
భూమిక: ప్రతిస్పందన(లైలా యెర్నేని ఉత్తరానికి భూమిక పాఠకుల స్పందన)
భూమిక: ప్రపంచీకరణ విషవలయంలో స్త్రీలు
భూమిక: ‘’ఎవరి అందం ఎవరికి ఆనందం?'’
భూమిక: ‘’పెయింటింగ్సే నా పిల్లలు'’-గోపాలుని విజయలక్ష్మి
భూమిక: ఆర్. వసుంధరాదేవి రచనల్లో తాత్వికదర్శనం
భూమిక: ఆమెకో అక్షర నివాళి
భూమిక: తెరతీయగ రాదా
భూమిక: వివాహమహోత్సవం
భూమిక: ఆ నవ్వులిక పూయవు ఆ నడకలిక సాగవు!
భూమిక: అమ్మంటే…?
భూమిక: మsheన్
భూమిక: టోని మారిసన్
భూమిక: స్త్రీవాద కవిత్వంలో శిల్ప విశేషాలు
భూమిక: భావకవితాశైలిలో రాజకుమారి కవిత్వం’
2008-08-03
ప్రాణహిత: అదృశ్య దృశ్యాలన్నీ….
ప్రాణహిత: కొండపల్లి బొమ్మ
ప్రాణహిత: మరణ శాసనం
ప్రాణహిత: మనుషులు వయమౌతున్నారు.
ప్రాణహిత: ఆత్మీయులు
ప్రాణహిత: మాల పంతులమ్మకు సెలవు కావాల్నా?
ప్రాణహిత: నీ ఆశ నీదే
ప్రాణహిత: లచ్చిందేవి
ప్రాణహిత: ఇంటర్నెట్లో సాహిత్య పరిమళాలు
ప్రాణహిత: శిల్ప ప్రజ్ఞలో సావజిక వాస్తవికత, లోకజ్ఞత, స్థానీయత!
ప్రాణహిత: అధ్యాయం 10: చలో వూండెడ్ నీ!!!
ప్రాణహిత: ద పోస్ట్ మాన్ : (నాలుగవ భాగం)
ప్రాణహిత: స్వాతంత్రం అంటే?
ప్రాణహిత: అమెరికాలో పత్రికలు
ప్రాణహిత: తెలుగు దళిత కథాపరిణామం
2008-08-02
కొత్తపల్లి: పెద్దదిక్కు
శ్రావణ భాద్రపదాలు అనే పేరుతో కోస్తాంధ్రలో వాడుకలో ఉండిన ఈ కథను గంగమ్మక్క రాయలసీమ రూపంలో గుర్తుచేస్తున్నది. గంగమ్మక్క టింబక్టుబడి, చెన్నేకొత్తపల్లిలో చిన్నపిల్లలకు చదువులు చెబుతున్నది. ఎన్నేళ్ళు గడిచినా ఆనందాన్నందించే ఈ కథను మీరూ చదవండి, మరోసారి నవ్వుకోండి.
కొత్తపల్లి: అల్లరి దయ్యం
అల్లరి చేయటం అంటే ఇష్టం లేని పిల్లలు ఉండరు. వాళ్లంతా పెద్దవుతున్నకొద్దీ అల్లరి మానేస్తారు, కానీ ఆలోగా రకరకాల భయాలు పెంచుకుంటారు. దయ్యాలంటేను, రాక్షసులంటేను భయాలు మనసులో గూడు కట్టుకుంటాయి. అసలు దయ్యాలున్నాయో లేవో గాని ఇలా మనసులో నిలవ ఉండే దయ్యాలు మాత్రం పిల్లల్ని నిజంగా గందరగోళ పెడతాయి. ఇలా భయపెట్టే దయ్యాల్ని పోగొట్టాలంటే వాటినీ మానవీయం చేయటం ఒక మార్గం. నారాయణ రాసిన ఈ ’అల్లరి దయ్యం’ కథ అలాంటి ప్రయత్నం చేస్తుంది. చూడండి.
2008-07-31
ప్రజాకళ: అభివృద్ధికి అణుశక్తి అవశ్యమా? - కె.బాలగోపాల్
2008-07-21
ప్రజాకళ: బానిసలు కానిదెన్నడు? - ఎన్ వేణుగోపాల్
ప్రజాకళ: అణుఒప్పందం వాస్తవాలు
ప్రజాకళ: “గొర్లను తినెటోడు పోతె బర్లను తినెటోడచ్చిండు”
అయ్యా బాలగోపాల్ గారు,
విజయవాడలో క్లాసు రూములో ఒక అమ్మాయిని నరికి చంపటానికిగల కారణం ఏమిటన్న ప్రశ్నకు జవాబు కావలసినదేమిటంటే, మగాడు అయిన తన ఉనికి పట్ల, అమ్మాయి అయిన ఆమె నిస్సహాయత పట్ల, అమ్మయి పైన తన ప్రేమ వల్ల, వ్యామోహం వల్ల, పిచ్చి అభిమానం వల్ల వానికి వున్న ఉద్వేగభరితమైన భందాన్ని కారణంగా చూపించవలసి వుంటుంది.
అభినందనలు.
సినిమా పత్రిక అంటే పుకార్లు, అర్ధనగ్నపు బొమ్మలు. - సినిమా సైటులంటే డౌన్లోడులు, బూతులు - అన్న అభిప్రాయం బలంగా ఉన్న సమయంలో విజ్ఞానాత్మకమైన సినిమా సమాచారానికి స్థానం ఉందని, దానికి ఆదరణ కూడా లభిస్తుందని మీరు ఋజువు చేశారు. కాని ఈ దృక్పథం మన టీ.వీ.ఛానెళ్ళ వారికి అస్సలు ఉండకపోవడం దురదృష్టం.
excellent
ravindaragari githangali kuda telugulo prachurinchagalaru.
hi sowmya …kungfu panda cinema naaku chalabaga nachindi ,anukoni paristhitilo panda barilo diginapudu Aaadhi guruvu(tortoise) ‘there is no accidents’ ante every thing writtend anaa?bhagavanthudi aagnya merake jarugutundani naaku ardhamaindi ……ceenu
అయ్యా రవీందర్,
నువ్వు చెప్పినది చాలా బాగుంది. బుద్ది చెప్పి గడ్డి తిన్న చందంగా ఉంది ఇప్పుడు పరిస్థితి. తెలంగాణ భాషేమి తక్కువ కాదు అని నువ్వు చెపుతూనే ఎక్కడ తెలంగాణ యాస కలవకుండా రాయడం వెనుక మర్మమేమిటో ఒకసారి ప్రజలందరికి వ్యక్తపరిస్తే బాగుంటుంది.
తెలంగాణ భాష గురించి ఇంతలా మాట్లాడుతున్న నీలాంటి ఒక వ్యక్తి కోస్తాంద్ర భాష లో రాసినప్పుడు సినిమాలో హీరోయిన్ తెలంగాణ భాషలో మాట్లాడాలనుకోవడం అంత అవివేకం మరొకటి లేదు. పాతబస్తీ, గండిపేట, దూల్ పేట లలో రౌడీలను చూపించారు అంటే ఆ ప్రాంతమంతా రౌడీలే ఉంటారా అన్నది మంచి ప్రశ్నే కానీ సినిమా కథ అంతా కోస్తాంద్ర,రాయలసీమ జిల్లాల్లో తీసి రౌడీపాత్రలకోసం మాత్రమే మన పాతబస్తీ తదితర ప్రాంతాలకు రాలేదు కదా. సినిమా అంతా హైద్రాబాద్ లోనే తీస్తునట్లు చూపుతున్నారు అలాంటప్పుడు హైటెక్ సిటీ, జూబ్లీహిల్స్, బంజారాహిల్స్ ప్రాంతాలలో రౌడీలను చూపిస్తే రౌడీలందరు ఆ ప్రాంతంలో ఉన్నట్లా.. ?? సినిమాలో సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీరు పాత్రదారిని బాలానగర్ ఇండస్ట్రీలో పనిచేస్తున్నట్లు చూపలేరు కదా…
పెద్దాపురం, చిలకలూరిపేట చిలకల గురించి సినిమాలలో చిత్రీకరించిన సంధర్బాలు లేవా.. అంటే పెద్దాపురం, చిలకలూరిపేట వాసులంతా వేశ్యా వృత్తినే చేస్తున్నారా.?? ఇలా ప్రతిదానిని భూతద్దంలో చూసి (చూపి) మనని మనం కించపరచుకోకుండా చేయవలసిన పని చూస్తే బాగుంటుందని నా ఆలోచన.
నేను తెలియక ఏమన్నా తప్పుగా బ్లాగి (వాగి) ఉంటే క్షమించండి.
మీ……..
@ మహేష్:
మొదలు అంటూ ఉంది. నాకది సంతోషం కలిగించే విషయం. మన పురాణాలు మంచి intriguing కథలు. అవి యానిమేషనుగా మలచడం మంచిదే.
@ సుజాత:
యానిమేషను నచ్చంది ఎవరికి
@ ప్రపుల్ల:
WALL-E కూడా ఒక ఎక్సలెంటు సినిమా !
@ సౌమ్య:
వ్యాసాన్ని ఇంకా పొడిగించలేక అలా సర్దుకోవాల్సి వచ్చింది. అందుకే కనీసం వాటిని స్మరించి తరించా
అసలు చెప్పుకుంటూ పోతే అద్భుతమయిన యానిమేషను సినిమాలకి అంతే ఉండదు. లయన్ కింగ్, మాన్స్టర్స్ ఇంక్, ఆంట్ బుల్లీ, ఎ బగ్స్ లైఫ్, రాటటూయీ ఇంకా ఎన్నో.
నిరాశా కాకుటే ఏం ఉంటాది ?
ఎవరికి వారె యమునా తీరె !
కొందరు POST MODRANISTU LU అయారు ,
మరి కొందరు NGO LU న డూపుతున్నారు,
కొందరు కవిత కూడూ పెట్టూ ద్దా అంటూన్నరు,
తుపాకులు వదిలి నటుల పంచ న చెరారు ,
ఇన్కొందరు CHIRUIST LU AYYARU ,
ఇన్కొందరు అన్ని ISAA L AKU KAALA DOSAM PATIINDANNARU
ANTAA ABBADDAM……??????????????????????????
ఆశ్లీల దృశ్యాలను చూపించడానికి టివి వాళ్ళు ఇటువంటి అడ్డదార్లు తొక్కడం పరిపాటయిపోతోంది.ఏమైనా అంటే ఈ కాలం యూత్ ఇవి కోరుకుంటున్నారంటారు. వీటిని కంట్రోల్ చెయ్యటం ప్రభుత్వం పని కాదా?
ఏమైనా నలుగురిని బాధిస్తున్న విషయాన్ని కధారూపంలో సున్నితంగా అందించారు.
పదేళ్ళుగా eగ్రూపుల్లో ఉండి చూసిన సాధారణ విషయం ఒకటుంది. ఒకరేదో విషయం మీద ఒక పోస్టు వేస్తారు, దానికి సంబంధించిన టైటిలేదో పెట్టి. అది సిసింద్రీలా వేసిన చోట ఉండకుండా దానిష్టం వచ్చిన దిశలో, ఇష్టం వచ్చిన రీతిలో భూమ్యాకాశాల్లో సంచరించడం మొదలుపెడుతుంది. దాంతో కాస్త తెలివున్న వాళ్ళు ఆ పోస్టు టైటులు మారిన విషయానికి అణుగుణంగా మారుస్తూ ఉంటారు.
అలాటి సౌకర్యమిక్కడేమైనా ఉంటే ఈ వ్యాసం టైటిలు అర్జంటుగా మార్చేయాల్సిన అవసరం ఉన్నట్టు నాకు గట్టిగా అనిపిస్తోంది :)
బతక లేక ఆటో నడుపుకునే వాళ్ళ మీద కన్నా ప్రభుత్వ0 ముసుగులో ప్రజా ధనాన్ని దోచుకు0టూ చిరునవ్వులు చి0ది0చే వాళ్ళే ధనికులైనా దరిద్రులు.మీటరు కనీస ధర ఒక కుటు0బ మనుగడకి సరిపోతుందా అని ఆలోచించాలి. బడా పారిశ్రామిక వేత్తలు సబ్సిడీల పేర రాష్ట్ర ఖజానాని దోచుకుంటున్నా అది పెద్దగా అనిపించదు. ఎందుకంటే, మన జేబులోను0చి పోవట్లేదు కాబట్టి.
విప్లవ్ గారు, “పిల్లలకొరకు ‘నీతి పుస్తకాలు’ రాయటానికి child molestors పనికి రారు, రాసిన విషయం ఎంత గొప్పదయినా సరే. రాసే వాళ్ళకు credibility ఉండాలి కాబట్టే ఎవర్రాసారు అన్నది ముఖ్యం” అని రాసినదాన్ని, బాబ్జీలు గారు మహా యాంత్రికంగా అర్థం చేసుకుని, బదులుగా ఆయన, “మీరు రాసిన “ఛైల్డ్ మోలెస్టర్స్” చిన్న పిల్లల కథలు రాయడానికి పనికిరారు అంటే వాళ్ళు పెద్దవాళ్ళకోసం కథలు రాస్తే పర్వాలేదా?” అని అడిగారు. అదా దానర్థం?
విప్లవ్ గారు రాసిన మాటల వెనకనున్న అర్థాన్ని సరిగా గ్రహించాలి. నీతివంతమైన ప్రవర్తన లేని మనుషులు గురివింద గింజల్లాగా, నంగనాచుల్లాగా ఇతరులకి నీతులు చేప్పే అర్హత కలిగి వుండరు అని అర్థం. యాంత్రికంగా అర్థం చేసుకుని, చైల్డ్ మోలెస్టర్సూ, పెద్దాళ్ళూ, గట్రా అని రాస్తే, ఏమన్నా అర్థం వుంటుందా?
విప్లవ్ గారు రాసింది చాలా కరెక్టు. “దెయ్యాలు మంత్రాలు వల్లించకూడదు” అని అంటారు చూశారా, అలాగన్న మాట. నీతి లేని వారు నీతి గురించి ఇతరులకి చెప్తే, “నువ్వు చేసేదేవిటీ, చెప్పొచ్చావు గొప్పగా ఇతరులకి” అని ఆ ఇతరులు నిలదీస్తారు. వాళ్ళు దులుపుకు పోతారనుకోండీ, అది వేరే సంగతి.
అయితే ప్రస్తుత సమాజాన్ని పరిశీలించండి. దెయ్యాల కధలూ, థ్రిల్లర్ నవల్లూ రాసి, పాపులర్ రచయితగా పేరు సంపాదించుకుని, కాలేజీ ఆడపిల్లను వశపరుచుకుని, ఆ పిల్ల ఆత్మహత్యకు కారణమైన గొప్ప రచయిత ఈ రోజుకీ గొప్పగానే చలామణీ అవుతున్నాడు. విప్లవాల గురించి గొప్పగా రాసి, ఇద్దరు భార్యలను పెట్టుకుని, బయట స్త్రీలతో సంబంధాలు పెట్టుకుంటూ, “ఎన్ని సిగరెట్లు కాల్చినా చార్ మీనార్ కాల్చిన తృప్తి వుండదు. ఎంత మంది ఆడవాళ్ళతో తిరిగినా, నా రెండో భార్యతో గడిపినట్టు వుండదు” అని ఆత్మ కధలో రాసుకుని, ఆ బయటి ఆడవాళ్ళను స్నేహితులతో పంచుకుంటూ, విచ్చలవిడిగా తిరుగుబోతుతనాన్ని ప్రదర్శించిన వారు మహా కవులుగా చలామణీ అవుతూ, పతితల గురించీ, భ్రష్టల గురించీ గొప్ప కవిత్వాలు రాశారు. ఇద్దరు భార్యల భుజాల మీదా చేతులు వేసి, పత్రికల్లో ఫొటోలు వేయించుకునే విప్లవ కవులున్నారు. ఇలా ఎంత మంది గురించో చెప్పుకోవచ్చు. ప్రజలు వీళ్ళ సాహిత్యం చదవడం మానేశారా? ఆ మధ్య ఆడపిల్లల్ని ఇండియా నించి తీసుకువచ్చి, అమెరికాలో వ్యభిచారంలోకి దించిన బిజినెస్ మేన్ కేసు గురించి విన్నాము. ఆ మనిషీ హాయిగా బతుకుతూనే వున్నాడు.
పైన వుదాహరించిన వాళ్ళకి సమర్థకులు లేరా? వాళ్ళేమంటారు? “ఈ సాహిత్యకారుల అసలు జీవితాలు మాకెండుకూ? వారు రాసింది మాత్రమే చూస్తాం” అని సన్నాయి రాగాలు తీస్తారు. ఇంకా గడుసు సమర్థకులైతే, “వీళ్ళ గురించి తెలిసినవన్నీ నిజాలే అని గేరంటీ ఏమిటీ? ఏమో, అవి నిజాలు కావేమో? మీరేమన్నా చూశారా? మీ దగ్గర రుజువులున్నాయా?” అని మన్నే దబాయిస్తారు. చాలా మంది అయితే, “ఏమోనండీ! మాకవేవీ తెలియవు” అని తప్పించుకుంటారు.
అదీగాక నీతులు రాసేవారి చరిత్రలు చాలా మందికి నిజంగానే తెలియవు. తెలిసినా పట్టించుకోరు. “సిగరెట్ కాల్చేవాడు ఇతరులకి కాల్చొద్దని చెప్పకూడదా? ఆ అలవాటు వల్ల జరిగే హాని అనుభవిస్తున్నాడు కాబట్టి, ఇతరులకి చెప్పగలుగుతున్నాడు” అని మొండిగా వాదిస్తారు కొంత మంది మహానుభావులు.
ఇదంతా చూస్తే, కప్పల తక్కెడ వ్యవహారమే గుర్తొస్తుంది. “ఏది నీతీ, ఏది అవినీతీ? అన్నీ కాలాన్ని బట్టి మారుతూ వుంటాయి” అని అడ్డగోలుగా మాట్టాడే సూడో ఫెమినిస్టులూ, సూడో కమ్యూనిస్టులూ కూడా వున్నారు.
ఇంతకీ చెప్పొచ్చేదేమంటే, విప్లవ్ గారు చెప్పింది కరెక్టే అయినా, ప్రస్తుత సమాజంలో ఆయన చెప్పింది జరగడం లేదు. అవినీతి పరులు నీతి గురించి సాహిత్యంలో పొగలు కక్కుతూనే వున్నారు!
- జె.యు.బి.వి. ప్రసాద్
navatarangam..rachayitalaku andariki na hrudayapoorvaka abhinandanalu…
@సాయి,జ్యోతి,జాన్,రావు,శివ,రెడ్డి,శ్రీవిద్య మరియు మిగిలిన పాఠకులకి
ధన్యవాదాలు.
మీరు చెప్పింది చాలా సత్యము. ఎంతగా క0ప్యుటరల వినియొగ0 పెరిగినప్పటికి సాహిత్యము చదివె వారు చదువుతూనె వున్నారు. ముఖ్యముగా శ్రీశ్రీ రచనల్ని. కాబట్టి ఎప్పటికి ఆయన రచన్లు నిలిచె వుంటాయి. మీ వ్యాస్ము బాగుంది
నచ్చింది. చాలా బాగుంది.
రక్తపు బొట్టుని కలుసుకోవాలనే మీ వూహ బాగుంది.
డియరు దా.వె. చాల బాగూ వచిణనది.
శీర్షిక చూడగానే సుబ్రహ్మణ్యంగారు “కొంగు ఏదీ” అనే రొమాంటిక్ కవిత రాశారేమో అనుకున్నా, Utter disappointment.
రాకేశ్వరా, మమేకం అనుకుంటా !!
Am I sounding like master of the obvious
naa vote hitchcock ki.
. You are increasing my “Must Watch” Films list.
mee vyaasam chadivaaka cinema choodaalani decide ayipoyaanu. sudhir mishra gurinchi nenu chaalaa vinnaanu. kaanee intavaraku atani cinema choose avakaasam raaledu. aayana teesina khoya khoya chand koodaa baagundani vinnaanu.
Conrats… Gr8 to hear it.
I like this site very much.
@అరుణ: ఈ వ్యాసంకూడా అందరి ఆమోదం కోసం కాదు. కేవలం విభిన్నదృక్కోణాల్ని పంచుకోవడానికి మాత్రమే.కాబట్టి మీ వ్యాఖ్య/అభిప్రాయం తోపాటూ మీకు తెలిసిన నిజానికి అంతే ప్రాముఖ్యత ఉంది.
Subject chalaa bagundi.Andaru chadavaalsina kadha.Prsent trend people tappkunda chadavali.
నన్నయ కాలములో ఋ-కారాన్ని రి-కారముగా పలికేవారు.
అందుకే ఆ కాలపు శాసనాలలో కూడ ఋణము అనృ దానికి
బదులు రిణము అని వాడారు. కాని తిక్కన కాలానికే ఋ-కారాన్ని
రు-కారముగా పలకడానికి ఆరంభించారు. తిక్కనగారు కొన్ని
చోటులలో ఋ-కారానికి రు-కారానికి యతి కూడ చెల్లించారు.
సామాన్యముగా ఛందస్సులో ఇది నిషిద్దము. ఋ-కారానికి
రి-కారానికి, ఇ, ఈ, ఎ, ఏ, హి, హీ, హె, హే, యి, యీ, యె,
యే, ఋ-కారము ఉన్న అన్ని హల్లులకు యతి చెల్లుతుంది.
కాబట్టి అమ్రుతము అని పలికేటప్పుడు, వ్యావహారిక భాషలో
అమృతమునకు బదులు అలా రాయడములో తప్పు లేదని
నా భావన. గ్రాంథికముగా మాత్రము అది సరి కాదు, అంతే.
తెలుగువారు మాత్రమే కాదు, కన్నడ, మరాఠీ, ఒరియా భాషలలో
ఋ-కారాన్ని రు-కారముగా పలుకుతారు. మిగిలిన ఉత్తర
భాషలలో రి-కారముగా పలుకుతారు.
విధేయుడు - మోహన
నమస్కారం. నేను ఈ స్టోరీ చదివాక చాలా బాగా నచ్చింది. కోటి పాత్ర సూపర్. ఫాదర్, మదర్ పాత్రలు బాగా వున్నాయి. Totally story matter super!
విప్లవ్ గారూ,
“రాసే తెలుగు” గురించి: ఇది “అమ్రుతం”, “క్రుష్ణుడు” అని నేను రాసిన వాటిగురించి అనుకుంటాను. వుప్పల లక్ష్మణరావుగారి ప్రభావం. ఈ మాట సంపాదక వర్గం వారే హెచ్చరించేరు. మా గురువుగారు కూడా “స్పెల్లింగ్” దిద్దించేరు.అమృతం అని రాయడం కష్టవని నేననుకోవటంలేదు. నిజానికి అంత పట్టింపూ లేదు. మిగిలిన కవుల/రచయత(త్రు)ల, వ్యాసుళ్ళ తల్లిదండ్రులు ఈ మాట సంపాదకవర్గాన్ని కలిసి ఇలాటి “స్పెల్లింగులు” రాసే వాళ్ళ అభిప్రాయాలు మీ పత్రికలో వేస్తే కుదరదు, కాదూ కూడదంటే మాపిల్లల “టీసీ” లిచ్చేయండి అని బెదిరించేరనుకోండి, అప్పుడు నేను మారిపోవచ్చు లేదా ఈ మాట లో నేను అభిప్రాయాలు రాయకపోవొచ్చు.
ఇహ “క్రెడిబిలిటీ” గురించి: “ఎటొచ్చీ రాసే వాళ్ళ అర్హత తోనే పేచీ” అని రాజా శంకర్ గారన్నదీ, దాని గురించి మిగిలినవాళ్ళందరూ రాసింది, రాసే వాళ్ళ రాయగలిగే సత్తువ గురించి. ఛందస్సు గురించీ, లక్షణ గ్రంధాలు చదవడం గురించీ, నన్నయాది కవుల కావ్యాలని ఔపోసన పట్టడం గురించీ వగైరాల గురించి. ఇదంతా “గుంచీ” దగ్గరో, “బొంకులదిబ్బ” దగ్గరో, “ఐకోనేరు గట్టు” మీదో (పెద్దాంజనేయస్వామి గుడి దగ్గర) సాయింత్రం కలుసుకుని కబుర్లాడుకునే వాళ్ళ వ్యవహారం. మిగతా పరిస్తితులన్నీ మారకుండా వుంటే అప్పుడు కవికి కావల్సిన “అర్హత” ల గురించి.
మీరు చెప్పిన జారుడుబండ సంగతి: జీవితంలో మిగిలిన వ్యవహారాల్లో కవి ఎలావుండాలన్నది. చాలా కష్టం. జీవితం “డైనమిక్” వ్యవహారం కదా? అందులోనూ “ఫోర్త్ డైమన్షన్” ని పట్టుకుని అప్పుడు “త్రీడైమన్షన్” లో కవిగారి సంగతి తేల్చడం “కమ్నిస్టులు” కూడా చెయ్యలేరేమో? ఎందుకంటే “ఫోర్త్ డైమన్షన్” ని పట్టుకుని ఆపగలగడం కుదరదు. అందుకే, తెలిసిన వారు కాబట్టి “జారుడు బండ” అని చక్కగా చెప్పేరు. (”కమ్నిస్టులు” అంటే మిగిలిన అందరికన్నా తెలివయిన వాళ్ళని చిన్నపట్నించీ “బ్రైన్ వాష్” అవడంవల్ల వాడేను.)
మీరు రాసిన “ఛైల్డ్ మోలెస్టర్స్” చిన్న పిల్లల కథలు రాయడానికి పనికిరారు అంటే వాళ్ళు పెద్దవాళ్ళకోసం కథలు రాస్తే పర్వాలేదా?
చాలా కాలం కిందట నగ్నముని ‘ఉదయించని ఉదయాలు’లో ఇలాంటి పద్యమొకటి చదివినప్పుడు కలిగిన విచలత్వం మళ్లీ కలిగించింది ఈ పద్యం. రెండింటికీ ఏమీ సంబంధం లేదు. అయితే నగ్నముని పద్యం లోని వేదన కూడా దుర్భర పరాయీకరణం కల్పించినదే గాని, సందర్భం, యాటిట్యూడ్ వేరు.
మనుషులు ఒకరికొకరు కాకుండా పోవదంలోని ఆవేదనను చాల నిగ్రహం పాటిస్తూ, ఎక్కడా ఫీలింగ్ చెడిపోకుండా చెప్పగలిగారుపి. మోహన్. నేను, నువ్వు, తాను… అని కాదు, అందరం ‘ఒకరు’ చచ్చారో బతికారో పట్టించుకోనంతగా మన (మనందరి) బతుకులు తయారయ్యాయి.
ఒక అబ్జర్వేషన్ ని మితృలతో పంచుకోవాలనుకుంటున్నాను. ప్రాణహిత మే నెల సంచికలో ఘంటసాల నిర్మల, ఈ సంచికలో విమల, పి. మోహన్… ముగ్గురూ వేర్వేరు సందర్భాల్ని ఆసరా చేసుకుని ఒకే బాధను చెప్పారు. మూడింటిలో ఉన్నది తీవ్ర నిరాశే, క్రియాశీల నిరాశే. ఇట్టాగే ఉంటె ఇంకేమీ ఉండదు, ఇకనైనా మేల్కొందాం అనే (అన్యాపదేశమే అయినా) చాల బలమయిన హెచ్చరిక. .మనందరం కలిసి ఏదో హృద్యమైన పరిష్కారం దిశగా వేదన పదుతున్నామా? ఔననుకుంటాను…. హెచ్చార్కె
“ఇదిగో, బతుకంటే ఇదీ బతుకు, ఇలా బతకడవే బతుకు.” ఫలాని విధంగా బ్రతకటవే గొప్ప, ఫలాని దార్లో ప్రయాణించడవే వొప్పు, బతుక్కి ఫలాని నిర్వచనవే కరక్టు. ఒక అనంతవైన అనుభవానికి దిశ నిర్దేశం చేసే ప్రయత్నం. ఎల్లలు లేనటువంటి ఒక అద్భుతానికి చట్రాలు బిగించే ప్రయత్నం. నియమితవైన సంఘంలో, పరిమితవైన అవకాశాలున్న సంఘంలో (బతుకవసరాలు తీర్చుకోడానికి) ఈ రకవైన దిశనిర్దేశం సహజవే. కానీ కొందరుంటారు వాళ్ళని నియమాల్తోనూ, అవకాశాల్తోనూ ఆపడం సాద్యంకాదు. అకాశాన్నీ, గాలిని, అనంతాన్ని నింపుకుని పుట్టిన వాళ్ళు, ఆన్ని చట్రాలని పగల కోడ్తారు, అన్ని నియమాల్ని చిందరవందర చేస్తారు. వాళ్ళకి బ్రతుకొక స్వప్నం, వాళ్ళు బ్రతుకుని, బ్రతకడాన్ని వేరువేరుగా చూడరు, వాళ్ళు కవితని, వచన కవితని విడదీసి చూడరు. నా ద్రుష్టిలో బ్రతుకుని అనుభవించి పలవరించడవే కవిత్వం. ఆ పలవరింతకి వొక నియమావళి అక్కరలేదు, ఒక రెఫరెన్సు అక్కరలేదు. దానికో ప్రణాలిక, పాఠ్య గ్రంధం అక్కరలేదు, దానికో సర్టిఫికేట్ అక్కరలేదు. ఆ అనుభూతి, ఆ పలవరింత ఎదుటి మనసుని తాకగలిగితే చ�