రవీంద్రనాథ్ ఠాగోర్ 150 వ జయంత్యుత్సవాల సందర్భంగా సాలార్జంగ్ మ్యూజియం లో ఏర్పాటు చేసిన ఆయన వేసిన చిత్రాల ప్రదర్శన మే 11 న ప్రారంభించారు. అది ప్రదర్శకులను అద్భుతంగా ఆకర్శిస్తోంది. ఠాగోర్ వివిధ సందర్భాలలోగీసిన చిత్రాలతో, మ్యూజియం వెస్టర్న్ బ్లాక్ లో రెండో అంతస్థులో ఈ ప్రదర్శన ఏర్పాటు చేసారు. జూన్ 10 వరకు ఈ ప్రదర్శన కొనసాగుతుంది. ఢిల్లీ లోని నేషనల్ గ్యాలరీ ఆఫ్ మోడ్రన్ ఆర్ట్, సాలార్జంగ్

"సైన్స్ ఫిక్షన్ అనేది అద్భుతమైన ఆలోచనలకి వేదిక మాత్రమే కాదు, అది ప్రపంచాన్ని మెరుగుపరచేందుకు జరిగే ప్రయత్నాల్లో ఓ ముఖ్యభాగం. సాధారణ ప్రజానీకానికి తెలియని శాస్త్ర విశేషాలు విడమరచి, సైన్స్ తమపై చూపే ప్రభావాన్ని తెలియజెప్పే పనిముట్టు. సైన్స్ ఫిక్షన్ పఠితలకి ఈ విశ్వాన్ని పరిచయం చేస్తుంది; అందులో మనమెంత అల్పజీవులమో తెలియజెబుతుంది. అది వినమ్రత నేర్పుతుంది. బాలబాలికలకి మొదట్నుండే సైన్స్ ఫిక్షన్ చదవటమ్మీద ఆసక్తి కలగజేస్తే అది వాళ్ల మెదళ్లని వికసింపజేస్తుంది. అటువంటి మనుషులున్న సమాజం అనివార్యంగా జాగృతమవుతుంది"

ఆ జలచరాన్ని ఓ సారి శ్రద్ధగా చూశాను. నిజమే. దానికి కళ్లు లేవు. మళ్లీ గాలానికి ఎర వేసి నీట్లోకి విసిరాం. ఈ సముద్రం చేపలతో కిటకిట లాడుతున్నట్టు వుంది. కొద్ది గంటల్లో టెరిక్ థైడ్ జాతికి చెందిన బోలెడు చేపలు పట్టుకున్నాం. అలాగే వినష్ట జాతి అయిన డిప్టెరీడ్ కుటుంబానికి చెందిన చేపలని కూడా పట్టుకున్నాం. అయితే వాటి జాతి ఏమిటో మామయ్య పోల్చుకోలేక పోయాడు. ఈ చేపలన్నిటికీ కళ్లు లేవు. ఇలా చిక్కిన చేపల పుణ్యమా

కథామాలతి 5 pdf అగత్యం లేనివారికోసం రానున్న తుఫానుకోసం ఎదురు చూస్తూ కిటికీ చట్రంలోంచి మీదిమీదికి తోసుకొస్తున్న కారుమేఘాల్ని చూస్తున్నాను పరీక్షగా. ఎడతెగని ఆలోచనలు … సాహిత్యకారులు అన్నపదంగురింరులు విన్లేదు. చి. ఇంతవరకూ విన్లేదు. స్వర్ణకారులు, కుంభకారులూ, చర్మకారులూలాటి పదాలు తెలుసు గానీ సాహిత్యకాఆంధ్రభారతిలో కూడా లేదు. స్వర్ణకారులు, కుంభకారులూ బంగారమో, మన్నో – ఏదో…

ఆంధ్రప్రదేశ్  గర్వించదగిన అరుదైన జర్నలిస్టులలో ఒకరు, సీనియర్ బిజినెస్ ఎడిటర్, నాకు ఆప్త మిత్రుడు అయిన కే వీ రమణ తీవ్ర అస్వస్థతకు గురై ఇంటెన్సివ్ కేర్ యూనిట్ లో వారం రోజులుగా ఉన్నారని తెలియజేయడానికి చింతిస్తున్నాను. బ్రెయిన్ హేమరేజ్ అని వైద్యులు నిర్ధరించిన రమణ ఎలాగైనా కోలుకోవాలని ప్రార్ధిస్తున్నాను.  వరంగల్ జిల్లాకు చెందిన రమణ 'ఈనాడు జర్నలిజం' స్కూల్ లో బూదరాజు రాధాకృష్ణ గారి శిష్యరికంలో

కథామాలతి 5వ సంకలనానికి ముందుమాట కథామాలతి 5 ఈ సంకలనంతో నాదగ్గర ఇంతరవకూ ఉన్న, నేను రాసిన కథలసంకలనాలు పూర్తి అవుతాయి. ఈసారి ముందు సంకలనాల్లో కథలు పునరావృత్తి కాకుండా చూసుకుని చేసేను. ఈ సంకలనంలో కథలగురించి రెండు మాటలు. దాదాపు 60 ఏళ్ళక్రితం తెలుగు స్వతంత్రలో వచ్చిన ఓ  చిన్న స్కెచ్‌ని మాగంటి వంశీమోహన్…

చిన్నప్పుడు చదువుకున్న అంకగణితం బట్టి ప్రతీ భిన్నాన్ని అనంత, ఆవర్తక దశాంశ సంఖ్య రూపంలో రాయొచ్చునని మనకి తెలుసు. ఉదాహరణకి, 2/3 = 0.666666… = 0.(6) (బ్రాకెట్లలో ఉన్న సంఖ్య పదే పదే ఆవృత్తమవుతుందని ఉద్దేశం) అలాగే, 3/7 = 0.428571 428571 … = 0.(428571)… మొత్తం భిన్నాల సంఖ్య, మొత్తం పూర్ణ సంఖ్యల సంఖ్యతో సమానం అని పైన నిరూపించాం. అంటే మొత్తం ఆవర్తక దశాంశ భిన్నాల (periodic decimal fractions)

నాకు ఇప్పుడున్న ఇద్దరు పిల్లలు కాక... ఒక ఐదారుగురు పిల్లలు, అందునా మొగ వెధవలు, ఉంటే బాగుంటుందని అనిపిస్తున్నదీ మధ్యన. ఇప్పుడు ఉన్న ఇద్దరినీ టేబుల్ టెన్నిస్ లో కాకుండా క్రికెట్లో పెట్టి ఉంటే బాగుండేదేమో అని కూడా అనిపిస్తున్నది. ఇదంతా ఇండియన్ ప్రిమియర్ లీగ్ (ఐ పీ ఎల్) మహత్యం. ఈ ఆటకు జనంలో ఉన్న క్రేజ్, మోజు, మీడియా ఇస్తున్న కవరేజి,  ఆటగాళ్లకు వస్తున్న డబ్బులు చూస్తుంటే నాలాగానే చాలా మంది తల్లి

తిలక్ గారు 1963 వ సంవత్సరంలో రాసిన కథ మణిప్రవాళం. కథల సంకలనంలో ఈ కథ చివరలో స్వాతి, 1963 అని రాశారు కానీ ఇప్పటి స్వాతి ప్రారంభమైనది 1970 లో కనుక అప్పటి స్వాతి వేరైనా అయిఉండాలి లేదా పత్రిక పేరో/సంవత్సరమో పొరపాటుగా అచ్చయి ఉండాలి, ఎవరికైనా తెలిస్తే కామెంట్స్ లో చెప్పగలరు.  మణిప్రవాళము అంటే రెండు భాషలు కలగలిసిన కవిత్వమట. సంస్కృత శబ్దాలకు సరిపోలగల మళయాళ అక్షరములు లేక మొదట్లో వైష్ణవాచార్యులు

తిలక్ గారు ఈ కథని ఎపుడు రాశారో తెలియదు కానీ ఇప్పటికీ ఎప్పటికీ అన్వయించుకోవచ్చునేమో. ఒక్క కవిత్వానికేనా? రచనలకీ, సినిమాలకీ, ఆ మాటకొస్తే అసలును వదిలేసి గమ్యం తెలియని ప్రయాణం చేసే ఎన్నో రంగాలలోని ఎంతో మందికి నిస్సంకోచంగా అన్వయించుకోవచ్చు. ఈ చిన్న కథ చదవగానే నచ్చి బ్లాగ్ లో మీ అందరితో పంచుకోవాలనిపించి ఇలా...   ~*~*~   తెలుగుదేశం కవులతో నిండి మూడవతరగతి రైలు పెట్టె లాగ క్రిక్కిరిసిపోయింది. “

"అయ్ గారు సుభరేకంపారండి..." డొక్కు సైకిల్ని డొంకవార జారేసి, చెప్పులు అక్కడే విప్పేసి, లోపలికొచ్చి శుభలేఖ నా చేతికిచ్చిన అతన్ని ఆగమని చేత్తోనే సైగచేసి లోపలికి పరిగెత్తా. డబ్బాలో ఉన్న చిల్లర డబ్బుల్లోనుంచి ఓ నాణెం పట్టుకొచ్చి అతని చేతిలో వేశాను, ఎటూ అమ్మకి చెప్పినా డబ్బులిమ్మనే చెబుతుంది కదా అని.."సిత్తం" అనేసి వెళ్ళిపోయాడు. ఘుమఘుమ లాడిపోతున్న శుభలేఖ చదువుదామని తీసేలోగా అమ్మ వచ్చేసింది, "ఎవరిదీ

పదుగురూ లేనప్పుడు నువ్వు ఏం చేస్తావో, జీవితంలో అది నీ క్యారెక్టర్ నువ్వే లేనప్పుడు పదుగురూ ఏమంటారో, ప్రపంచం లో అది నీ చాప్టర్ జీవితం కొనల నుండి చూస్తేనే జీవన పథం గెలుస్తుందేమో. మరణం అంచుల నుండి చూస్తేనే మనిషి విలువ తెలుస్తుందేమో, ఎందుకో తెలీదు కానీ, మరణమే మరోసారి జీవించే అవకాశం ఇచ్చింది. నా తత్వాన్ని తనివితీరా కాకున్నా, తడిమి చూసుకునే అవకాశం వచ్చింది. ఆ అవకాశం ఇవ్వకుంటే, ఈ రోజుకి నేను మరణించి […]

దయచేసి నన్ను మునగచెట్టు ఎక్కించడానికి ప్రయత్నించొద్దు! అది మీవల్ల కాదు కదా..మీమ్మల్ని పుట్టించిన ఆ బాబు వల్ల కూడా కాదు!! Continue reading →

అమ్మ ఎంత తీయనిపదం. మనను ఈ నేల మీదకు        తీసుకురావడానికి అమ్మ పడె బాధను మర్చి పోయి        పెంచుతుంది. తను ఆకలితో వున్నా పిల్లలకు పెట్టి        కానీ అమ్మ ముద్ద ముట్టదు. దెబ్బ తగిలితే అమ్మను        తెలియని వాళ్ళ నోటి నుంచి కూడా వచ్చేమొదటి        మాట "అమ్మా!" అనే!       అమ్మ మీద ఎన్ని పాటలు, ఎన్ని సినిమాలూ వచ్చాయో!        శ్రీ సినారె " మనుషులు మట్టిబొమ్మలు " చిత్రానికి వ్రాసిన

కం. కూడుకొని నే కుడిచేతన కూడు కుడుచువాడనేగ. కుంటల కుడితిన్ కూడ కుడుచు కడు పశులా కాడులయుందు దిఱుగాడఁ. కడగంటిది, నా కాడకుఁ, లఞ్జాదేవీ, కీడు కడగగా కదల్చు, కృపతో చూపున్ लञ्जा lañjā -1 A current. -2 An adulteress. -3 N. of Lakṣmī. -4 Sleep.

ఆ అరగంట చాలు భయానక కథల సమీక్ష, చినుకు మాస పత్రికలో మే నెల సంచికలో ప్రచురితమయింది.

కరువు తర్వాత వరద. రెండున్నరేళ్ల విరామం తర్వాత మళ్లీ కథలు రాసే మూడ్ రావటం, వరసగా మూడు రాసెయ్యటం జరిగిపోయాయి. వాటిలో మొదటి కథ 'రీబూట్' మార్చ్ నెలాఖర్లో ముద్రితమవగా, మూడో కథ 'రహస్యం' ఈనాడు ఆదివారం అనుబంధంలో (మే 5, 2013) ప్రచురితమయింది. ఆసక్తిగలవారు ఆ కథ పీడీఎఫ్ కోసం ఇక్కడ నొక్కండి.

ఆంధ్ర ప్రదేశ వాసుల ముందు ప్రస్తుతం ఉన్న సమస్యలు రెండు.. ఒకటి కరెంటు రెండోది బిల్లు.. 'వాన రాకడా ప్రాణం పోకడా' తెలియవన్నది ఇదివరకటి సామెత.. ఇప్పుడు టెక్నాలజీ బోల్డంత అభివృద్ధి చెందేశాక ఆ రెండింటి విషయంలోనూ కొంచం ఇంచుమించుగా ఓ అంచనాకి రాగలుగుతున్నాం.. అయితే, ఇంతింత టెక్నాలజీ ఉండి కూడా బొత్తిగా తెలుసుకోలేక పోతున్న విషయాలు రెండు... కరెంటు రాకడ, బిల్లు 'పోకడ.' అనగా, విద్యుత్ సరఫరా ఎప్పుడు ఉంటుందో

మరవలేని జ్ఞాపకాలను మనసు ఊటయై తవ్వి తీస్తే, కనుల కొలనుల తడిసి కలము, గళము తో గమకాలూ రాస్తే, జారిపోయిన కలలు ఎన్నున్నా, కలలు జారిన కథలు ఇంతేలే. రాలిపోయిన ఊసులెన్నున్నా, రాసుకున్నఊహలింతేలే! ఇంతేలే, మధురోహలింతేలే, రాసుకున్నఊహలింతేలే. మర్చిపోలేని నీకు మనసు ఇచ్చే జ్ఞాపిక, నా ఈ జ్ఞాపకాల మాలిక. -–—————————————————————————————————– కలనైనా, నిజమైనా క్షణమైనా, దినమైనా గతమైనా, సంగతమైనా మతమైనా, సమ్మతమైనా “నువ్వు నాకు గుర్తు రావు” అని చెప్పడం అసత్యం. “నేను నీకు గుర్తు […]

నవ్వటం నిజంగా నవ్వులాటకాదు. మన నవ్వు మనల్ని నవ్వులపాలు  చేయకుండా మరొకర్ని నవ్వులపాలు చేయకుండా వున్నప్పుడె ఆ నవ్వుకు విలువ. అందుకే మేము మా హాసంక్లబ్ లో జోకు చెప్పేవాళ్ళకు, ఒక మతాన్ని కాని, వర్గాన్నికాని  ఉదహరించకుండా జోకులు చెప్పాలని కోరుతుంటాం. చాలామంది పంజాబీల గురించి జోకులు చెబుతుంటారు. పంజాబీలలో ఎంతోమంది మేధావులున్నారు. ఇక అమాయకులు, తెలివి తక్కువవారు అన్ని రకాలమనుషుల్లోనూ వుంటారు కదా!?

2009 లో మలయాళంలో పళసి రాజా అనే చిత్రం విడుదలైంది. ఈ చిత్రం కేరళను పరిపాలించిన ఒక రాజు జీవిత చరిత్రను ఆధారం చేసుకుని తీయబడింది. ఈ చిత్రానికి ఇళయరాజా సంగీతాన్ని అందించగా ఒ.ఎన్.వి.కురుప్ అనే రచయితా సాహిత్యాన్ని అందించారు. ఈ చిత్ర నేపథ్య సంగీతానికి గాను ఇళయరాజాకి జాతీయ పురస్కారం లభించింది. ఈ చిత్రం లో నాకు బాగా నచ్చిన పాట "కుణ్ణత్తే కుణ్ణక్కుం" అనే పాట. ఈ పాటను ఆలపించినది తేనేగొంతు చిత్ర. పాట

ఈ వ్యాసం మొదట వేటూరి.ఇన్ లో వెలువడింది. దయచేసి వేటూరి.ఇన్ ని సందర్శించి ఆ వెబ్సైటు ని విజయవంతం చేయగలరు అని ప్రార్థన. “ష్ గప్‌చుప్” సినిమాలోని ఈ పాటలో తెలుగుదనాన్ని కాచి వడబోసారు వేటూరి. మాట మాటలో తెలుగుదనాన్ని నింపారు. మాటి మాటికీ తెలుగు ధనాన్ని గుర్తు చేసారు. ఇలాంటి పాట వ్రాయాలన్నా, చిత్రంలో పెట్టుకోవాలన్నా చాలా తెలుగుప్రేమ కావాలి. ఆ ప్రేమ సినిమా ఫంక్షణ్లలోనూ, రాజకీయవేదికలలోనూ వాడుకునే

1 అవే పాదాలు అవే అడుగులు ఇక్కడేమో నేలని మోస్తున్నంత దిగాలుగా ఇసకరోడ్లలో దిగబడ్తుంటాయి నీ దగ్గిరేమో  నింగి అందుకుంటున్నంత తేలికగా గాలి రెక్కల మీద ఎగుర్తుంటాయి. 2 నది కాళ్ళ దగ్గిర తల వంచి నిల్చున్నప్పుడు నేనేమడిగానో నాకు గుర్తు లేదు. నిద్రపట్టనప్పుడు నీ రెండు చేతులూ భుజమ్మీద వూయెలూగి కలలన్నీ కరిగి కళ్లలోకి నది పొంగుకొచ్చింది. తెల్లారబోతున్నప్పుడు

పాటలు అందరూ పాడతారు, షంషాద్! కానీ ఇంత చిలిపితనాన్ని ఎవరు పాడతారు,నువ్వు తప్ప ఇంత అల్లరల్లరిగా మాటల్ని ఎవరు రువ్వుతారు నువ్వు తప్ప ఇంత నిర్లక్ష్యంగా ఎవరు నవ్వుకుంటూ వెళ్తారు వొక్క నువ్వు తప్ప! - మిగతా కవిత సారంగలో....

ఆయన అమెరికా వెళ్ళి ఆర్థిక శాస్త్రంలో ఎంఎ పట్టా పొందారు. బిజినెస్ స్కూల్‌లో బోధకుడిగానూ పనిచేశారు. వ్యాపార విలువల గురించి లోతైన అధ్యయనం చేసినా జీవితాన్ని మాత్రం మానవతా విలువలతోనే అల్లుకున్నారు. ఆయనే శ్రీవ్యాల్. 2004లో మాతృభూమికి తిరిగి వచ్చిన శ్రీవ్యాల్ బిజినెస్ స్కూల్ బోధకునిగా చేరినప్పుడు ఎదురైన కొన్ని అనుభవాల నుంచి పుట్టిందే "స్ఫూర్తి" ఫౌండేషన్. భావి భారత పౌరులను తీర్చిదిద్దే లక్ష్యంతో 2006లో

నీలో కొన్ని కదలికలు నీలో ఒక పాపాయి రూపుదిద్దుకుంటోంది నాలోనూ కొన్ని కదలికలు నాలో ఒక పద్యం రూపుదిద్దుకుంటోంది అంతా ఒకే కవిత్వం నీలో చిట్టితల్లిగా.. నాలో అక్షరాలుగా!

ఇది గురువారం ఆంధ్రప్రభ ఎడిట్ పేజీలో ప్రచురితమయింది.

ఇద్దరు పిల్లలతో వేగలేక విసుగు పుట్టిన ఒక ఇల్లాలు సంసారాన్ని త్యజించి.. కాషాయం కట్టి.. హిమాలయాల్లోకి పోయి  సన్యాసంలో కలిసిపోదాం అని నిర్ణయించుకుంది. ఎంత గట్టి నిర్ణయం తీసుకున్నా సాయంత్రం ఏడింటికి  తన ఫేవరెట్ టి.వి సీరియల్ టైటిల్ సాంగ్ వినిపించేసరికి మెత్తబడిపోతూ వస్తుంది.. ఇక ఇలా కాదు అని.. శని ఆది వారాల్లో పెద్దగా నచ్చిన సీరియల్స్ లేని సమయంలో ఎగిరిపోవాలని అనుకుని "ఎగిరిపోతే ఎంత బాగుంటుంది..

ఎలాగైన ఈ శెలవుల్లో తప్పకుండ ఎక్కడికన్నా వెళ్ళాలి సంధ్యా! ప్లాన్ చేయి కనీసం రెండు, మూడు రోజులన్నా వెల్దాం అన్నాను మా ఫ్రెండ్ తో. అవును ఎప్పుడు ఇదే ఊళ్ళో, ఈ రొటీన్ తో విసుగ్గా ఉంది. నువ్వే చెప్పు ఎక్కడికైనా తప్పకుండా వెల్దాం అంది. ఏదైనా ఊటీ లాంటి చోట్లకు వెల్దామా, మనిషన్నాక కొంతన్నా 'కళా పోషణ ' ఉండాలి కదా అన్నాను. బాగానే ఉంటుంది కాని ఎప్పుడంటే అప్పుడు ఎకామొడేషన్ దొరకదు, నీకు ఎప్పుడూ కొండలు,

లక్షాలాది మంది ఆయన పాడగా వినాలని, ఆయనతో ఒక కరచాలనం చెయ్యాలని, వారి ఆశిస్సులుంటే చాలని కోరుకునేవారు. ఆయనేమో అక్కడెక్కడో బెంగుళూరు బేకరిలో ఏ పాస్ట్రీ యో, బిస్కట్టో బాగుందని కొని తీసుకువచ్చేవారు. నాకోసం. అడయారు నుంచి  టీ నగర్ దాకా. (http://goo.gl/maps/6Z7xu ) దాదాపు ఓ పది కిలోమీటర్లు.  నన్ను గుర్తు పెట్టుకుని మరీ.  … Continue reading →

సిటీ బస్సు మామూలుగా అన్ని ఊళ్ళల్లోలాగా కాకుండా స్టాపుకంటే కొంతదూరం ముందుకు వెళ్ళి ఆగింది. స్టాపులో ఉన్న జనం పోలో మంటూ బస్సు దగ్గరకు ఉరికారు. ఆ జనాల్లో ఒక చిన్నసైజు మహిళామండలి కూడా చీరలు కట్టుకుని రేసులో పాల్గొంటున్న పీటీ ఉష, అశ్వినీ నాచప్ప ల్లాగా పరుగెట్టారు. మా నాన్నా, నేనూ పరిగెత్తాము మందతోబాటు. మా నాన్నెలానో బస్సు ఎక్కేశాడు. నేను కాస్త వెనుకబడ్డాను. బస్సు బయలుదేరేసింది. నేను పరుగు కంటిన్యూ

గూగుల్ లో ఎదో వెతుకుతుంటే.. ఓక లింకు ప్రత్యక్షమై  నన్ను ఆశ్చర్యానికి గురిచేసింది.. ఒక్క సారిగా అనువాద టీవీ సీరియల్ లో షాకింగ్ సన్నివేశం  లాగ మొహం బ్లాక్ అండ్ వైట్ లోకి మారిపోయింది.. ఇంతకూ ఆ లింక్ ఏమిటి అంటే.. నా పడమటి గోదావరి బ్లాగ్ లింక్.. మర్చిపోయి ఒక సంవత్సరం పైనే అవుతుంది.. మళ్ళి పురావస్తు తవ్వకాలలో బయటపడ్డ పురాతన వస్తువు లాగ.. నా గూగుల్ వెతుకులాటలో బయటపడి నన్ను భయ భ్రాంతుడిని చేసింది..

“మార్చి చివరలో మనందరం టెంపులులో జరగనున్న సాహితీ సదస్సుకి మన బృందం వెళ్ళాలండీ?” అని మా ఉత్తర టెక్సాస్ తెలుగు సంఘం 2013 సంవత్సరానికి సాహిత్యవేదిక సమన్వయ కర్త  శారదా సింగిరెడ్డి గారు చెప్పిన వెంటనే నా కాలెండరులో మార్కు పెట్టుకున్నాను. గత సంవత్సరం టెంపులుకి చెందిన వై.వీ.రావు గారు మా సభకి ముఖ్య అతిథిగా వచ్చాక తెలుగు సాహిత్యానికి రావు గారు చేసిన కృషి నాకు తెలిసింది, నేను డాలస్ కి కొత్త కాబట్టి

అందరికీ ఆహ్వానం తెలుగు మీద ప్రేమ, తెలుగుదనంపై అభిమానం ఉన్న ప్రతి ఒక్కరూ పాల్గొనదగిన చైతన్య వేదిక వికీపిడియా చైతన్య వేదిక. అనంతమైన జ్ఞాన సముపార్జనకై ఎక్కడెక్కడొ వెతుకుతూ ఉండే అంతర్జాల జీవులకు జ్ఞా సంపాదనకు, జ్ఞాన దానానికి సరియైన వేదిక వికీపిడియా    ఉగాది రోజున జరిగే వికీ చైతన్య వేదికలో పాల్గొని మీ యొక్క ఊరి విసేషాలను, మీకు తెలిసిన సమాచారం ఏదైనా దానిని అందరితో పంచుకొంటూ ముందుకు సాగేందుకు మాతో

లఞ్జాకామవిమోహితం ప్రపతితం నానాభయైరాకులం లఞ్జామగ్నసహస్రజన్మచరితం మచ్చిత్తరాత్రిం తవ లఞ్జానాథసుతాతనాంశుభిరలం సంభాపయేదం శుభే లఞ్జాదేవి సహిష్ణుప్రాణనిలయే రాకేశబింబాననే लञ्जाकामविमोहितं प्रपतितं नानाभयैराकुलं लञ्जामग्नसहस्रजन्मचरितं मच्चित्तरात्रिं तव लञ्जानाथसुताननांशुभिरलं संभापयेदं शुभे लञ्जादेवि सहिष्णुप्राणनिलये राकेशबिम्बानने lañjā-kāma-vimōhitaṁ prapatitaṁ nānā-bhayair-ākulaṁ

"ఈ కాసిన్ని అక్షరాలు" శీర్షికతో నేను రాసిన కవితల మీద భైరవభట్ల కామేశ్వరరావు గారు ఒక సుదీర్ఘమైన కామెంటు రాసారు. అయితే కామెంటు పరిమితి దృష్ట్యా blogger.com ఆ కామెంటుని అనుమతించలేదు. ఆయన లేవనెత్తిన అంశాలు కవిత్వాన్ని చదవడంలోనూ, అర్ధం చేసుకోవడంలోనూ కవులకి, పాఠకులకీ ఉపయుక్తంగా ఉంటాయనే ఉద్దేశంతో ఇక్కడ పోస్ట్ చేస్తున్నాను. ================= బహుశా ఇంతకు ముందెప్పుడూ మీ కవితల గురించి యింత విపులంగా నేను

1. శృంగేరిలో సూర్యాస్తమయం తుంగనది అనంతంలోకి.. ఓంకారం మౌనంలోకీ.. నదిలో చేపలు.. మదిలోనో? దేన్నీ పట్టుకోలేను చంటాడితో పాటు నాకూ కొన్ని కొత్త అక్షరాలు!? గుడిలో అమ్మ నవ్వుతుంది. 2. పాటే అక్కరలేదు ఒక్కోమాటు చిన్న మాటైనా చాలు జ్ఞాపకాల మూట విప్పేందుకు! 3. బెండకాయ వేపుడు వేడి వేడి అన్నం ఆకలీ అన్నం కలిసి చాలా కాలమైనట్టుంది 4. హోరుమని వర్షం కొండెక్కి వెళ్ళాం తడి బట్టలు వణికించే చలి చిన్ని ప్రమిద

భ్రమ ధార్మిక! విస్రబ్ధః స శునకోऽద్య మారితస్తేన | గోదానదీకుచ్ఛకుడంగవాసినా దృప్తసింహేన || ------------------------------ గాథాసప్తశతి లో ఉన్నట్లు చెప్పబడుతున్న శ్లోకం అది. (ఆ శ్లోకం అందులో ప్రక్షిప్తమని కొందరు) ఆ శ్లోకం గురించి నిదానంగా చెప్పుకుందాం. అది ’ధ్వని’ కి ఒకానొక ఉదాహరణ. ఒక మాటను సూటిగా - అంటే వాచ్యంగా కాక వ్యంగ్యంగా చెప్పటం ధ్వని అని ఒక సిద్ధాంతం. ఇలా చెప్పడమే ’గొప్ప’ అని, ఉపమా,

మార్చి 17, 2013, డాల్లస్/ఫోర్టువర్త్, టెక్సస్  ఉత్తర టెక్సస్ తెలుగు సంఘం (టాంటెక్స్) సాహిత్య వేదిక సమర్పించిన "నెల నెలా తెలుగు వెన్నెల" 68 వ సదస్సు ఆదివారం,  మార్చి 17 వ తేది స్థానిక నందిని రెస్టారెంటులో తెలుగు సాహిత్యవేదిక సమన్వయ కర్త శ్రీమతి సింగిరెడ్డి శారద అధ్యక్షతన నిర్వహించబడినది. ప్రవాసంలో నిరాటంకంగా 68 నెలల పాటు ఉత్తమ సాహితీ వేత్తల నడుమ సాహిత్య సదస్సులు నిర్వహించడం ఈ సంస్థ

ఈ విషయం మీద రాయాలి అని గత తొమ్మిది సంవత్సరాల్లో ఎన్నో సార్లు ఆలోచించాను కానీ రకరకాల  కారణాలతో వాయిదా వేస్తూ వచ్చాను… ఇప్పుడు సమయం వచ్చింది అనిపిస్తుంది… నిజానికి ఈ భూ ప్రపంచంలో అత్యంత సులభమైనది, అతి సహజమైనది భగవంతున్నితెలుసుకోవడం. తెలుసుకోకపోవడం కష్టంతో కూడుకున్న విషయం. తెలుసుకోకపోవడానికి ఎన్నెన్నో చేయవలసి ఉంటుంది కానీ తెలుసుకోవడానికి ఏమీ చెయ్యవలసిన పని లేదు. ఈ వాక్యాం చదవడానికి ఎంతో చిత్రంగా కనిపించే అవకాశం ఉంది కానీ ఇది నిజంగా [...]

ఒకే ఒక్క క్లిక్ తో ప్రపంచ విజ్ఞాన సర్వస్వాన్ని కంటి ముందు సాక్షాత్కరింపజేస్తున్న ఒకే ఒక్క మీడియా వికీపీడియా. దాదాపు ప్రపంచంలోని అన్ని భాషలలో అంతర్జాల విజ్ఞాన సర్వస్వాన్ని అందుబాటులోకి తీసుకొచ్చిన వికీపీడియా రేపటి తరాన్ని విజ్ఞాన సుగంధాలతో సుసంపన్నం చేస్తుందన్నది అక్షర సత్యం...! సమాచార విప్లవంతో ప్రపంచం ఒక కుగ్రామంగా మారిపోతున్న నేపధ్యానికి సూత్రధారిగా అభివర్ణించదగిన వికీపీడియా

వాకిలి సాహిత్య (అంతర్జాల) పత్రిక  ఈ నెల సంచిక లో డాక్టర్ కేశవ రెడ్డి నవల మునెమ్మ మీద పరిచయ వ్యాసం రాశాను. అందులో భాగం గా ఆ నవల మీద 2008 లో సాక్షి దినపత్రిక లో వచ్చిన విమర్శా ప్రతి విమర్శల ను ప్రస్తావించడం జరిగింది . ఆ వ్యాసం చదివాక మిత్రులు కొందరు ఆ విమర్శ లను చదవాలని ఆసక్తి చూపించారు . ఎలాగూ ఆ నాటి విమర్శలు అంతర్జాలం లో ఎక్కడా లభ్యం కావడం లేదు కూడా ! ఆ విమర్శా ప్రతి విమర్శ ల సిరీస్ ని

హొరున కురిసే మంచులో వెచ్చగా ఇంటిపట్టున కూచుని ఏదో ఒక డివీడీ చూసేద్దాం అనుకున్న ప్లాన్ ని కాస్తా మార్చేసి ...థియేటర్ లో సినిమా చూడాల్సిందే అని అప్పటికప్పుడు నిర్ణయించేసుకుని మంచు పూల వర్షాన్ని ఎంజాయ్ చేస్తూ బిగ్ సినిమాస్ లో kai po che సినిమా కి వెళ్ళాం.  Kai Po Che అనే మాటని గాలి పటాలు ఎగరేసేటపుడు ఎదుటి వాడి గాలి పటం దారాన్ని కట్ చేసినపుడు విజయ సూచకంగా వాడతారట. బహుశా "నేను గెలిచాను" అనే

నాకు ఫిలాసఫీ కి, స్పిరిట్యులాటీకి పెద్ద తేడా తెలీదు కాని, ఈ మధ్య కాలంలో చదివిన కొన్ని పుస్తకాలు, విన్నవి, తెలుసుకున్నవి – ఈ రెండిటిలో ఏదో ఒక దానికి చెందుతాయి.అసలు దేనికి చెందితే ఏమి కాని, ఫిలాసఫి చదువుతున్నా అంటుంటే మాత్రం కొందరు స్నేహితులు – నీకు ఈ వయసులో ఈ వైరాగ్యం ఎందుకు అంటున్నారు. కాని నేను చదివినవి, తెలుసుకుంటున్నవి నేను జీవితాన్ని మరింత మెరుగ్గా తీర్చి దిద్దుకోవడానికి ఉపయోగపడుతున్నాయి, కాబట్టి నా చుట్టు పక్కల వాళ్ళకి అసలు నేను ఎమి చదువుతున్నానో చెప్పకుండా, ఏమి తెలుసుకుంటున్నానో చెప్పే ప్రయత్నమే ఈ పోస్ట్..
నేను తెలుసుకున్న విషయాలు నాకు ఎలా ఉపయోగ పడుతున్నాయో కొన్ని ఉదాహరణలు, ఆలోచనలు…

ఎక్కువ ఫిలాసఫీ చదివితే దేని మీదా ఇస్టం ఉండదేమో అని   ఇది వరకు అనుకునే దాన్ని, కాని మనిషికి జ్ఞానం రావడం అంటే, అన్నిటి మీద ప్రేమ వదులుకోవడం కాదు – అన్నిటిని, అందరిని ఒకేలా ప్రేమించగలగడం, ఇంకా చెప్పాలంటే అందరి కంటే ఎక్కువగా ఈ ప్రపంచాన్ని ప్రేమించగలగడం (మన కంటే కూడా). ఈ దృక్పధం  తో చూడటం మొదలెడితే రోజు చూసే ప్రపంచం, మనుషులు ఎంత ఇస్టం గా కనిపిస్తారొ…అన్నిటి కంటే అబ్బుర పరిచేది మనిషి మేధస్సు…మనుషులు అందరూ ఒకటే అని చూడటం మొదలెడితే…మొత్తంగా మనుష్యులుగా ‘మనం’ ఎంత ప్రగతి సాధించామో కదా…ఒక మంచి పుస్తకం చదివినపుడు ఆ రచయిత ఊహా శక్తి కి, ఒక మంచి సినిమా నో , డాన్స్ నో చూసినపుడు మనిషిలోని కళాత్మక నైపుణ్యానికి ఇలా ప్రతి చోటా మరో ‘మనిషీ గా అబ్బుర పడుతూ, గర్వ పడుతూ ఉండటం మొదలేడితె అసలు మనకు పక్క వాడిని చూసి అసూయ చెందాల్సిన అవసరమే రాదు, ప్రత్యేకించి మనం బతుకుతున్న ‘నాలెడ్జ్ వర్కర్శ్ ఏరాలో!   ఆఫీస్ లో ఎవరైనా మంచి ఐడియా ఇస్తే మనసారా అభినందించడం, మా అబ్బాయి కంటే మరో బాబు/ పాప మంచి మార్కులు తెచ్చుకుంటేనో/ ఒక మంచి నైపుణ్యాన్ని ప్రదర్శిస్తేనో అసూయ చెందకుండా ఉండటం అలవాటయింది. ఇంకా ఉదాహరణగా చెప్పాలంటే – స్కూల్ ఫంక్షన్ లో మా బాబు ఇంకో ఇరవై మంది పిల్లలతో పాటుగా డాన్స్ చేస్తే, ఆ 10 నిమిషాలు వాడిని మాత్రమే కాక- మొత్తం డాన్స్  ని చూసి ఆనందించగలిగలగడం నేర్చుకున్నాను.

చాలా సార్లు మనుషుల మద్య గొడవలు ఎందుకు జరుగుతాయి?లేక మనకి బాధ ఎందుకు కలుగుతుంది? ‘నా’ ఆనందాన్ని ఎవరో చెడగొడుతున్నపుడు.   ఇక్కడ ‘ఆనందం’ కంటే ‘సౌకర్యం’ అని పదం వాడితే ఇంకా క్లియర్ గా ఉంటుంది. సినిమాకి టికెట్స్ దొరకకపోవడం, అనుకున్న ట్రిప్ కి అనుకున్న రకంగా వెళ్ళకపోవడం, నాకు ఏకాంతం లేకపోవడం,కరెంట్ పోయి దోమలు కుట్టడం, పిల్లాడికి ఆ రోజు హోం వర్క్ చెయ్యాలనిపించకపోవడం, చుట్టాలు ఎక్కువ వచ్చి మనకి విశ్రాంతి లేకపోవడం, ఆఫీస్ లో ప్రమోషన్, హైకు రాక అనుకున్న కారు కొనుక్కో లేక పోవడం, ఒక్క పూట పని మనిషి రాకపొటే ఇల్లు ఊడ్చుకోవాల్సి రావడం…మన రోజు వారి జీవితంలో ఎన్నెన్ని లేవు ఇలా మన ‘ఆనందాన్నీ దోచుకుని ‘బాధ ని తెచ్చిపెట్టేవి!

ఇవేమి నా రోజు వారిలో మార్పు రాలెదు, కాని నా ఆలొచనా విధానంలో మార్పు వచ్చింది. అసలు ఇవన్ని నా ఆనందాన్ని పాడు చేస్తున్నాయా? లేక నా ‘సౌకర్యాన్నా?’ అని ఆలొచించడం మొదలెట్టను. చివరికి తేలిందేంటి అంటే, అసలు ఆనందం ఉన్నది నా ఆలొచనా విధనంలో తప్ప ఏ ఒక్క వస్తువు / వ్యక్తి, సంఘటన లో కానే కాదు. కరెంట్ లేదు – తెప్పించడం నా చేతుల్లో లేదు, కాని ఆ కారణంగా అనందం కోల్పొవాలో వద్దో నా చేతుల్లోనే కదా ఉంది. అసలు ఇంకో నిజం ఏంటి అంటె, ఆనందం అనేది తీసుకోవడం లో లేదు – ఇవ్వడం లో ఉంది. ఒక వారంతం లో 2 గంటలు ఏదో ఒక రెస్టారెంట్ కి వెళ్ళి తిని బిల్ కట్టి తీసుకునేది ఆనందమా, లేక ఆ రెండు గంటలు ఒక మంచి పిండి వంట చేసి అది కుటుంబంలో  అందరూ తృప్తిగా తింటూ ఉంటే కలిగేది ఆనందమో నాకు బాగా అర్ధం అవడం మొదలయింది. ఇది వరకు శారీరిక / మానసిక శ్రమ అనేది ‘దుఖం ‘ అని భ్రమ పడేదాన్ని. కాని అది దుంఖం కాదు ‘సౌకర్యం’ లేకపోవడం మాత్రమే. సౌకర్యం గా లేకపోవడం వలన దుఖం కలగాల వద్దా అనేది నా చాయిస్ కదా! ఆనందం అనేది ఇవ్వడం లో ఉంది అని తెలుసుకుంటే మన చుట్టు ఎన్ని మార్పులు వచ్చేస్తాయో. అసలు అప్పుడు మనం అవతల వాళ్ళకి ఏమి ఇవ్వగలం – వారి ఆనంద కారకంగా మనం ఎలా మారగలం? అనే కోణం లో ఆలోచనలు తిరుగుతాయి. అసలు ఇవ్వాలంటే మన దగ్గర ఉండాలిగా. ఒకరికి మనం చేసే పని ద్వారా, మరొకరికి సాయం ద్వారా, వేరొకరికి ప్రశంస ద్వారా ఇలా మనకి తోచిన రకాలుగా, వీలైనంత మందికి ఆనంద కారకాలుగా మారగలం. మనం ఇచ్చే వాళ్ళ లిస్ట్ లో ఉంటే – మనని ఇస్ట పడే వాళ్ళ లిస్ట్ పెరుగుతూ ఉంటుంది. అప్పుడు లోకం అంతా అందంగా – ఆనందంగా కనిపిస్తుంది.

ఇలాంటి జ్ఞానం నేర్చుకునే కొద్దీ మన ఆలొచనా విధానం మెరుగు పడుతుంది. జీవితం మరింత సౌందర్యం గా కనిపిస్తుంది. ఇలాంటి జ్ఞానం  60 ల వయసులో చదివి ఏం లాభం?  30 ల లో చదివితే జీవితానికి ఊతంగా ఉంటుంది కాని. ఈ జ్ఞానం మన భారతీయ సంస్కృతి లో ఉంది. ఈ మూలాల ఆధారం గా ఈ కాలం లో బోలెడన్ని మేనేజ్మెంట్ ప్రోగ్రాంస్, పర్సనాలిటీ డెవలప్మెంట్ బుక్స్ వస్తున్నాయి. ఎవరో ఫారిన్ ఆదర్ రాస్తే కొత్తగా తెలుసుకుంటునట్టు ఉంటుంది కానీ, మన భారతీయ ఆత్మ తో చూస్తే ఇవన్నీ మన తత్వ, ఆధ్యాత్మిక గ్రంధాల్లో దొరికేవే! మనం మూలాలను వదిలేసి, ఏవో కొమ్మలను, ఆకులను పట్టుకుంటాం.
ఈ ఉదాహరణ ఈ సందర్భానికి సరిపోతుందో లేదో కాని – మా ఎదురింటి ఫ్లాట్ లో  ఉండే వాళ్ళ ఇంటికి , అమెరికా లో ఉండే చుట్టాల అబ్బాయి మా అబ్బాయి వయసు వాడు వచ్చాడు ఆ మధ్య. వాడు మా వాడితో మాట్లాడుతూ ‘నా’ ఇంటికి వస్తావా? ‘నా’ తమ్ముడు ఇలా అన్నిటికి ‘నా’ అని వాడుతుంటే నాకు కొంచెం ఇబ్బందిగా అనిపించింది. ఇలాంటి ఇబ్బందే – ఆ ఫీస్ లో ఎవరైనా ‘నా’ కార్, ‘నా కొడుకు అని చెప్పినా కలుగుతుంటుంది నాకు. మన సంస్కృతి లో ‘మా’ అని చెప్పడం అలవాటు కదా. మా ఇల్లు, మా అబ్బాయి, మా కారు అనే పదాలు బాగుంటాయి. అలా మాట్లడుతుంటే నేను అంటే నా కుటుంబం అనే భావన వ్యక్తమవుతుంది. కార్పొరేట్ భాష లో చెప్పలంటే  ‘నేనూ అనుకోవడానికి, ‘మనమూ అనుకోవడానికి తేడా – ఒక ‘మేనేజరు ‘ , ‘లీడరు ‘ కి ఉన్నంత!

జపనీ కవితా ప్రక్రియ హైకూ గురించి ఒక పరిచియ వ్యాసం కళ్ళు మూసుకుని ఒక దృశ్యాన్ని ఊహించండి. అది సంధ్యా సమయం. సుఖ దుఃఖాలకూ, రాత్రీ పగళ్ళకూ అందని దివ్య సంధ్య. మీరు కొండ మీద పాత దేవాలయంలో ఏకాంతంగా ఉన్నారు. నిద్రపోతున్న పసి పాప చుట్టూ వెలిగిపోతున్న ప్రశాంతతలా చుట్టూ వాతావరణం. అలముకున్న ఆ మహా నిశ్శబ్దాన్ని మీ మనసులోనూ నింపాలని మీరు కళ్ళు మూసుకుని ధ్యానం చేస్తున్నారు. ఆ క్షణంలో అకస్మాత్తుగా ఆలయం గంట

NHL కాన్సర్సులో ట్రీట్‍మెంట్ అయ్యాక మొదటి రెండు సంవత్సరాలలో రికరెన్సు చాన్సెస్ ఎక్కువ, అందుకని మొదటి రెండు సంవత్సరాలు మీరు కొంచం జాగ్రత్తగా ఉండాలి అని చెప్పారు డాక్టర్ శ్రీనివాస చక్రవర్తి.  మీ శరీరంలో ఎక్కడ చిన్న పాటి లంప్ కనపడినా వెంటనే చూయించుకోండి అని చెప్పారు.  ఆ రెండు సంవత్సరాలు దాటితే మీరు ఇక 90% సేఫ్ అని చెప్పారు. ఆ రెండు సంవత్సరాలూ ఎక్కడ చిన్న లింఫ్ నోడ్ వాచినా గుండెలు

కీమో అయ్యక ఓ ఐదు రోజులు వాంతులు అవకుండా మందులు ఇస్తారు.  దాంతో పాటు ఓ మల్టివిటమిన్ వేసుకుంటే చాలు.  కీమో మందులకి తెల్ల రక్తకణాలు, ఎర్ర రక్తకణాలు, ప్లేట్‍లెట్సు మొదలయినవి తగ్గిపోతాయి కాబట్టి ఆహారం విషయంలో చాలా జాగ్రత్తగా ఉండాలి.  బలవర్దకమైన ఆహారం తీసుకోవాలి.  నూనె..కారం..మసాలాలు అన్నీ తగ్గించి తీసుకుంటే మంచిది.  బయటి ఆహారం అసలు తీసుకోకపోవటమే మంచిది.  ఎక్కువగా ద్రవపదార్థాలు..ఆకుకూరలు..

స్వప్నజాగృత్సుషుప్తావస్థలు నాలుగు. నాలుగవ అవస్థ లేని అవస్థ కాబట్టి దానికి పేరు ఇవ్వడం లేదు. శాస్త్రం సాంఖ్యం, సాఙ్ఖ్యేశ్వరుఁడు స్వయం తురీయావస్థుడైనందున, లేనిదీ గణనంలోనికి వస్తుంది. సీ ప్రోగ్రాములు వ్రాసేవారికి ఈతరహా గణన అలవాటే. స్వప్నావస్థకూ జాగృదావస్థకూ తేడా ఏమిటంటే, ఒకదానిలో మనకు సంకల్పం వుంటుంది ఇంకోదానిలో వుండదు. జాగృదావస్థలో మనం ఒక వాణిజ్యప్రకటన చూసమనుకోండి లేదా, పక్కింటి పిన్నిగారు పలానా

ఈ కవిత ఇప్పుడే చూశాను అఫ్సర్ జీ. ఈ భావ ప్రవాహంలో కొట్టుకుపోవడం ఎంత బావుందో. మా ఊళ్ళో ఒక మబ్బు పట్టిన సాయంకాలం వేళ గోదావరి గట్టున నిశ్శబ్దంగా కూచున్నంత ఫీల్ కలిగింది.

chala bagundi

@ నారాయణస్వామి, ). చూడండి మరి. విశ్వవిద్యాలయాలఆవరణలలో మాత్రం చూడకండి ఆవిడకోసం :p
@ విన్నకోట నరసింహారావు, సంద్రాలు ఆస్థాన అన్నీనండి. ఆవిడస్థాయికి ఎదగాలి నేను కూడా.

చివరికి సంద్రాలు చేత అక్షింతలు తప్పలేదన్నమాట. ఫరవాలేదులెండి. సంద్రాలు మీ ఆస్ధాన విమర్శకురాలు కదా.

:)

రమణగారు కోలుకోవాలి! మళ్ళీ పెన్ను కేప్ విప్పి నిప్పులు చెరగాలి!!ఎన్నీ అద్భుతాలు జరగటం లేదు మెడికల్ హిస్టరీ లో!

ధన్యవాదాలు రావుగారు, కథగురించి బాగాచెప్పారు :-)

ఆ బాధితుల్లో నేను కూడా ఉన్నాను..చెత్త ఛానెల్..ఎదో ఒక రొజు సర్వ నాశనం అవుతుంది..

This comment has been removed by the author.

కాలాతీతవ్యక్తులు నవలమీద సమీక్ష చదివాను.నేను ఇటీవల శ్రీదేవి గారి పై మొనోగ్రాఫ్హ్ రాశాను.అప్పుడు మీ రచన చదివుంట్ బాగుండేదని అనుకున్నాను.ఇటీవలే బ్లాగ్స్ చూడడం నేర్చుకున్నాను. ఇందిర పై మీ అభిప్రాయం తో ఏకీభవిస్తాను. మరో విషయం పి సరళాదేవి మా అక్క.నేను నా రచన లో ఇందిర ప్రవర్తనకు ఆమె పెరిగిన వాతావరణం పరిసరాలు కూడా కారణం గా చూపాను.మొత్తం మీద మీకు నవల పై వున్న అభిప్రాయాలు ,వ్యాసం బూగున్నాయి. మీకు

This comment has been removed by the author.

ఆయ్... మీ శుభ రేక బాగుందండి. ఈ పోస్టు ఓపాలి ఊరిని గుర్తు చేసిందంటే నమ్మండి మురళి గారు. రేకలట్టుకొని పిలుపులకి వచ్చే వారు... కూడా మంత్రి వుండేవాడు. ఆ మంత్రి... రేక తీసి పిలవడానికి వచ్చిన వాళ్లకి ఇచ్చి బయట నిలబడేవాడు. వాడికి దాహానికి మజ్జిగ ఇచ్చేవారు. వెళ్ళేటప్పుడు బహుమానం ఇవ్వడం రివాజు.<br />పిలుపులు అయిపోయిన సాయంత్రం మంత్రి గారి కథలో మరో తమాషా వుండేది. &#39;అబ్బాయి గారు... రేకలు ఇచ్చినప్పుడు వంద

చాలా విలువైన వివరాలు. కృతజ్ఞతలు

కృతజ్ఞతలు.
కండిషనింగ్ అని ఒక పద్దతి వుంది. విపత్కర పరిస్థితి ఎదురైనప్పుడు ఎలా ప్రతిస్పందించాలి అనేది మనకి మనం ప్రాక్టీస్ చేయడం అన్నమాట. మన ఆఫీసుల్లో అప్పుడప్పుడూ చేసే ఫైర్ డ్రిల్లు లాంటిది. కొన్ని సార్లు మనస్పూర్తిగా ప్రయత్నిస్తే, సంయమనం కోల్పోకుండా వుండడం ఎవరికైనా సాద్యమే.

శిశిర గారి అనుమానమే నాది కూడా, పసుపులో సెంటు కలిపారా?

అవునా! ఎన్నెలమ్మా! అయ్యో...అయినా పెళ్ళిళ్ళపేరమ్మ ఇప్పట్లో ఎక్కడికీ కదలదనుకున్నానులెండి:)<br />థాంక్యూ.

సివరాఖరగా ఆ పాట ఇని..&quot; ముగాంబో బహుత్ ఖుష్ హువా!&quot;

Nope. Professor was seated next to the agent when they were sipping coffee. After a few moments, he tossed an apple at the agent from the fruit-bowl which is across the room on his desk. When did he get there?

The part where professor gets up and walks to his desk was edited out along with a few other lines. There was also a line explaining why the agent didn’t try to convince the professor to keep it a secret, before doing what he did. It was removed as well.

చాలా బాగుందండి. పొట్టచెక్కలయ్యేటట్టు నవ్వుకున్నాను.

I wanna read this book but link not working. Once check it...!

“కుర్” అని టైపు చేసిన తర్వాత Ctrl+Shift+2 లేదా Right Alt+2 అన్న మీటలను నొక్కండి. ఆ తర్వాత “కురే” టైపు చెయ్యండి.

పైన చెప్పిన కీబోర్డు షార్టుకట్లు కంటికి కనబడని Zero Width Non Joiner (ZWNJ) అనే సంకేతాన్ని చేరుస్తాయి. అందువల్ల పొల్లు తర్వాత వచ్చే హల్లు ఒత్తుగా మారదు.

బాగా వ్రాశారు సార్!<br /><br />మదర్స్ డే సందర్భంగా నేను వ్రాసిన పద్యం: <br />రక్త మాంసమిచ్చి నవమాసములు మోసి<br />వేరు జన్మనెత్తి జన్మనిచ్చి <br />రెప్పవోలె కంటిపాపగాచు మాతృ<br />మూర్తికంటె దైవమిలను గలదె..?!<br /><br />శుభాకాంక్షలు.<br />

<br />సృష్టికి మూలం ఆదిశక్తి అంటారు . ఆ ఆదిశక్తే అమ్మ , అదే శక్తి .<br />ఆ శక్తే లేకుంటే ఈ జన్మలే ఉండనే ఉండవు . మీ అమ్మగారికిష్టమైన <br />ఆంగ్ల నవలలు మీరు భద్రపరచటంలో మీ మాతృభక్తి వెల్లడవుతున్నది.

సౌమ్య గారూ, ఇందాకటి తెలుగు అజంత భాష అంటూ నేను చెప్పిన విషయం అనవసర ప్రసంగం అని గ్రహించేను. మన్నించాలి.<br /><br />అవునూ విజయనగరం సంగీత కళాశాల ద్వారం వారికోసం కట్టించినది అన్నారు, నిజమేనా? ఎందుకంటే ఆ కళాశాల తొలి ప్రిన్సిపల్ గా ఆదిభట్ల నారాయణదాసుగారు ఉండేవారు. వారు పదవీ విరమణచేసిన పిదప ద్వారం వారు ప్రిన్సిపల్ అయ్యేరు.ఆ సందర్భంగా తీసిన ఫోటో ఒకటి నా దగ్గర ఉంది.అందులో మహానుభావులిద్దరినీ( దాసుగారినీ,

సౌమ్య గారూ, చిన్న మాట<br /><br />తెలుగు భాషను అజంత భాష అంటారు, అంటే తెల్గులోని పదాలన్నీ అచ్చుతోనే అంతమవుతాయి, ఉదాహరణకి పాలు, నీళ్ళు, వెన్న, మజ్జిగ, అన్న, అక్క ఇలాగనమాట. పాల్, నీళ్ అనేలా పదాలు తెలుగులో లేవు. అలాగే ఇటాలియన్ భాషలోకూడా పదాలన్నీ అచ్చుతోనే అంతమవుతాయి. కనుక తెలుగును ఇటాలియన్ ఆఫ్ ది ఈస్ట్ అంటారు.<br />హిందీలో చూడండీ, భాయ్, బెహన్, రాం అని అచ్చులుకాకుండా పదాలు హల్లులతోనే అంతమయ్యేయి

nice translation.

chakkaga chepparu……..kruthajnathalu

ఇంత అద్భుతమైన పది పద్యాలు పొదిగి బహుమతి పొందిన కల్పన గారికి జన్మదిన శుభాకాంక్షలు సార్.

Great effort, keep it up....

బాగుంది. కొన్ని భావాలూ, పదాలూ చాలా బాగున్నాయి. వేటూరిగారి ప్రభావం బాగానే కనిపిస్తోంది :-)<br /><br />&gt;&gt; చుక్కలతో ముగ్గు అని చెప్పేంత చోటు లేక చుక్కలను ప్రత్యేకించి చెప్పలేదు<br />అలా చెప్పకుండా ఉండడమే మంచి కవిత్వం!<br /><br />&gt;&gt;మువ్వల సవ్వడి కానరాదేఁ<br />కానరావడం అంటే కనిపించడం. మువ్వల సవ్వడి ఎలా కనిపిస్తుంది? :-)<br />&quot;మువ్వల్ల సవ్వడి చేరరాదే&quot; అంటే సరిపోతుంది.<br /><br />

శ్రీకాంత్, సుధ గారు<br /><br />ఏకాంతం వాడ దగ్గర సంధి కలపవచ్చును కానీ, బాణీకి దగ్గరగా ఉంటుంది (సాయంత్రం, ఏకాంతం లయ సరిపోతుంది) అని అలాగ వ్రాసాను. మీరన్నట్టు ఏకాంతపు, నిట్టూరుపు ప్రయోగం కూడా బాగుంది. చక్కని సలహా.<br /><br />లక్ష్మీ దేవి గారు అన్నట్టు అది &quot;బిగువు (పట్టుదల) నగము (కొండ)&quot;. కోపం/అలక వస్తే &quot;కొండెక్కి కూర్చుంది&quot; అంటారు కదా. అందుకని అలాగ వ్రాసాను. <br /><br />రాధ

Very good article.Double standards and irresponsible comments have become the norm of the day.To fight against something, we first need to be supportive to the victim and not to find excuses for the culprits.It is high time some action is initiated to punish the criminals,and not find fault with the victim.

well said, thank you

Thank’s for providing interesting Stories,,,,,,,,,,,,,,,

Mee blog chadavadam idhe modati sari..endukante nenu ninne blogging start chesaanu.. chaala bagundandi mee shaili. especially mee blogadistha title:)mee lanti blogs chaduvuthunte naaku kuda inka baga rayali ane inspiration vasthundandi :)

నాకు ఈ సంఘటన గురించి తెలీదు, మీ పోస్ట్ చదివి తెలుసుకున్నాను.చాలా బాగా అడిగారు &quot;మీడియా దృష్టిలో మహిళా సాధికారత అంటే…. &quot; ఏంటి అంటూ... <br />ఒక మహిళ కి అత్యాచారం జరిగిందన్నా, మహిళలను చిన్న చూపు చూస్తున్నారన్నా...ముందుగా &quot;మహిళల వస్త్రధారణ&quot; గురించి discussions పెట్టేస్తున్నారు. చాలా అన్యాయం గా మాట్లాడుతున్నారు అందరు అనిపిస్తూ ఉంటుంది ఇలా ఎవరైనా అంటే!

You have got me back to that golden era My friend...I am a staunch admirer of Rajan-Nagendra..Every song of theirs is tingled with some sweetness..especially the bells are their stamp...what to say about Veturi....there is none to compare....!

meeru cheppandi mahila saardhikata ante yemito ? TV studio laku velli migata vallanu(magavaarini) badnam chesinappudu media goppadi..? ade media mimmalanu prashninchinappudu meeku media meeda kopam vastundi..<br />magavaadu taagi road meeda padipoinappudu kuda media choopinchali annaru kada.. ala choopinchina tarvatha media vallu aadavaarini chopiste meeru OK antara.. adi manchi pani avutunda ?<

wonder full . <br /><br />mee Blog chaalaa baavundandee!

:-) :-)

<br />:))))<br /><br />

హ:-) హా;-)<br />

చదువుతూ .పైకే నవేవశామండీ బాబూ మీరు రాసినవనీన నిజాలే.అననటుల మాది కూడా పగో జిలాల యే నండీ.భీమవరం.చాలా బాగా రాశారు.

:) :)

శ్రీ మురళి కృష్ణ గారు!
నమస్తే!

సాహిత్య రంగానికి మీ వంతు కృషిగా చేస్తున్న యజ్ఞానికి ధన్యవాదాలు.
చాలా మందికి రచయితల (రచయిత్రుల) గురించి తెలీదు.

మీకు శుభాకాంక్షలు
మణి

ధన్యవాదాలు రవిగారూ,<br />చాలా సులువుగా తేల్చేశారు.

mee dhayraniki naa joharlu<br />

Welcome back....<br />మీరు మళ్ళీ ప గో జి టపాలు వ్రాయాలి.<br />అన్నట్టు నా బ్లాగులో మీ బ్లాగు లింక్ ఉంటుందండి.<br />

హమ్మయ్య!మీ బ్లాగు తిరిగి కనిపించినందుకు. నావి రెండు బ్లాగులు, చాలా గాప్ రావడంతో సమయం చాలడం లేదని విసుగొచ్హి నేనే డిలీట్ చేసాను. All the best.

చాలా బావుంది...మీ టైటిల్ పడమటి గోదావరి రాగం నాకు బాగా నచ్చింది..