ఇది నేను హైస్కూల్లో ఏడో, ఎనిమిదో చదువుతున్నప్పుడు జరిగిన సంగతి. ఆడపిల్లల మీద కొంచం ఎక్కువ శ్రద్ధ చూపించే కేవీబీ మేష్టారు హాజరు పట్టీ తీసుకుని ఒక్కో పేరూ చదువుతూ, రాని వాళ్ళు ఎందుకు రాలేదో కనుక్కుంటున్నారు. ఓ అమ్మాయి వంతు వచ్చేసరికి, ఆ ఊరి అమ్మాయిలందరినీ నిలబెట్టి నిలదీయడం మొదలు పెట్టారు. మేష్టారి ప్రశ్నలు తట్టుకోలేక వాళ్ళలో ఓ అమ్మాయి "ఆయమ్మికి పెళ్లి బేరాలండి," అని చెప్పెయ్యగానే, క్షణం ఆలస్యం

శ్లో  ||      ఆకారేణైవ చతురాహ్ తర్కయంతి పరేంగితం                        గర్భస్థం కేతకీపుష్పం ఆమోదేనైన షట్పదాహ్ ||2.   తెనిగింపు పద్యం :-             గీ ||  మొగలి పూవును గర్భస్థ ముఖిని గనియు                    చేరనెంచును తుమ్మెదల్ చెలిమితోడ                    ఇంగితమ్మును గ్రహియింతు రితరులందు                    చనగనాకృతి తర్కించి చతుర మతులు  ||

ఆకలేస్తే వీధుల్లో అడుక్కో, కుదరకపోతే  కొట్టి లాక్కో ఏం తప్పు కాదు, నేరం అంగీకరించడం జైలుకెళ్లడం ఏదీ తప్పు కాదు ఉత్తినే చనిపోతావా ఏమిటి యుద్దం చేయకుండానే యుద్ధం చేయకపోవడం తప్ప మరేదీ తప్పు కాదు కావాలంటే కావ్యాల్ని వాక్యాలుగా విడదీస్తావు వాక్యాల్ని నక్షత్రాలుగా, నక్షత్రాల్ని బాగా నూరి గాలి నుదుటి మీద తిలకాలు దిద్దుతూ కూర్చుంటావు పిచ్చోడనుకుంటారు నిన్ను, వాళ్లట్టా అనుకోవడం మేలు అంతా

1.    కం  ||  కందము చెబుతా వినరో                 రందముగా నిందుభాతి యమరము గాతన్                 వందిత వాఙ్మయ మాతకు                 ఛందము మచ్ఛందమలరు చతురోద్గృతులన్ ||

వారం పొడుగునా ఊడిగం చేస్తాం వారాంతంలో వంద పెట్టి సినిమా చూస్తాం  సందు దొరికితే విందు భోజనం విపరీతంగా పెరిగాం అంటూ విసుక్కోవడం షాపింగ్ పేరుతో సగం జీతం  మిగతా మొత్తం ఇంటి నిమిత్తం హైకుల కోసం వెర్రి చూపులు  నిద్దర లేస్తే వెధవ పరుగులు  లంచ్ దగ్గర లక్ష విశ్లేషణలు  చెయ్యాల్సి వస్తే చెత్త సాకులు ప్రపంచం అంతా చదివేస్తుంటాం  పక్కింట్టోల్లేమో పట్టరు పాపం అన్నీ తెలుసని అనేసుకుంటాం బావిలో కప్పలా

ఉషా కిరణ్ మూవీస్ వారి తొలి సినిమా 'శ్రీవారికి ప్రేమలేఖ' చూడని వాళ్ళు అరుదు. చిన్న కథకి చక్కటి హాస్యాన్నీ, ఇంచక్కటి సంగీతాన్నీ జోడించి తీసిన ఈ సినిమా కథని దర్శకుడు జంధ్యాలే రాశాడు అనుకుంటారు చాలామంది. కథ తను రాసుకోకపోవడమే కాదు, పొత్తూరి విజయలక్ష్మి రాసిన 'ప్రేమలేఖ' నవలని యధాతధంగా తీసుకుని, సినిమాకి అవసరమైన అదనపు సన్నివేశాల్నీ, పాటలనీ మాత్రమే జోడించారన్న విషయం అర్ధం కాడానికి, సదరు నవలని చదవాలి.

<!--[if gte mso 9]> <![endif]--> <!--[if gte mso 9]> Normal 0 false false false EN-US X-NONE TE <![endif]--><!--[if gte mso 9]>

If I could go back in time I wonder if I‘d see A better man than what I am Some body I was meant to be,. Sometimes it feels so right  Like it was always here Sometimes it makes me think Regret is, Oh, so near,. I want to run, I want to hide Insane is love, ungrateful life This world is done, don’t even toy  To tell me why, I should survive

ఓం... నమో నారాయణాయ రాయిని మాత్రం కంటే దేవుడు కనరాడు దేవుని మాత్రం కంటే దేహం కనరాదు రాయిని మాత్రం కంటే దేవుడు కనరాడు దేవుని మాత్రం కంటే దేహం కనరాదు హరిని తలచు నా హృదయం నేడు హరుని తలచుట జరగదులే అష్ట అక్షరం తెలిసిన నోరు పంచ అక్షరం పలకదులే వంకర కన్నుల మీరు శంకర కింకరులు వైష్ణవునేం చేస్తారు ఆ యమకింకరులు..... ఉదయం ఈ పాటను మా అమ్మాయి అనూష పాడుతూ -  అమ్మా! నాకో సందేహం... హరి హరులు వేరు వేరా?

సీతమ్మ వాకిలిలో  సిరిమల్లె చెట్టుకు పూయని పువ్వులు

మొత్తానికి “సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమల్లె చెట్టు చూసేసా……
ఒక్క మాటలో తేల్చేసి చెప్పాలంటే, మన వాళ్ళు మంచి అనుకునే ఓ మాదిరి సినిమా కోసం ఎంతగా  మొహంవాసిపోయి ఉన్నారో అర్థమయింది.

శాడిస్టిక్ విలన్లు, ఆకాశంలో నుంచి ఊడిపడే హీరోలు, షోకేస్ రబ్బరు బొమ్మ హీరోఇన్లు…డిష్యం డిష్యుం ఫైట్లు, వెకిలి కామిడీ, మీనింగ్ లెస్ పాటలు వుండే సినిమాలతో దిక్కుతోచక అవే దిక్కులు చూస్తున్న సగటు తెలుగు ప్రేక్షకులకు సీతమ్మ వాకిలి సిరిమల్లె చెట్టు వాన జల్లు, చిరు జల్లు కాదు కానీ…చేత్తో నీళ్ళు చిలకరించినట్టు ఉంది అనుకొవొచ్చు అని నేననుకుంటున్నా…..

హై  జంపులు, లాంగ్ జంపులు లేకుండా సాఫీగా సాగిపోతుంది ఈ సినిమా. కుటుంబ నేపధ్యం ఉండటంతో సినిమా బాగుంది అని అనిపించేలా  చేస్తుంది.
కధలోకి వెళ్ళాలంటే..అసలు కధే లేదు!

నాకు వింతగా తోచిన, గుర్తున్న కొన్ని విషయాలు…

1. అన్యోన్యంగా ఉండే కుటుంబంలోని తల్లి పెద్ద కొడుక్కి ఏదన్నా ఉద్యోగం చూసుకో అని చెప్పటానికి బయపడుతూ వుంటుంది!!
2. నానమ్మను, ప్రియురాలిని మన చిన్నోడు,పెద్దోడు ఏమేవ్, వసేవ్ అని పిలుస్తూ వుంటారు!!!
3. నేను రెక్కలు ఇచ్చాను అని చెప్పే తండ్రి కొడుకులిద్దరూ పెళ్లీడు వయసొచ్చినా ఇంకా జీవితంలో సెటిల్ అవ్వరు!!
పైగా ఎవరన్నా ఏం చేస్తున్నావ్ అని అడిగితే కోపం తెచ్చేసుకుంటూ వుంటారు!!

ఈ జీవితంలోనే వీడు నీకు అన్న, వాడు నీకు తమ్ముడు లాంటి  కొన్ని డైలాగ్స్ బాగున్నాయి.మహేశ్ నటనలో sharpness బాగుంది.
ఏదైనా కానీ, మంచి ఉద్దేశ్యంతో తీసిన సినిమా అయినా కుడా కధ బలంగా లేకపోవటం, కుటుంబ విలువలను, బంధాలను లోతుగా చూపించే దృశ్యాలు లేకపోవటంతో ఆకట్టుకునేలా లేదనిపించింది నాకు.

సాధారణంగా రచయితలు 'ఏం చెబుతున్నాం?' అన్న దానితో పాటు 'ఎలా చెబుతున్నాం?' అన్నది కూడా దృష్టిలోపెట్టుకుని కథలు, నవలలు రాస్తారు. అయితే, ఈ రెండో అంశాన్ని బొత్తిగా పట్టించుకోకుండా రావూరి భరద్వాజ రాసిన నవల 'కాదంబరి.' ఎంచుకున్న ఇతివృత్తం మంచిదే అయినప్పటికీ, కథ చెప్పే తీరులోనూ, పాత్రలని రూపు దిద్దడంలోనూ ఆయన గందరగోళ పడి, పాఠకులని గందరగోళ పరిచారు అనిపిస్తుంది, ఈ పుస్తకం చదవడం పూర్తి చేయగానే. ముప్ఫై ఐదేళ్ళ

వొక గూడు – కొన్ని పక్షులు

సెప్టెంబర్ నెల చిరుచలి. వేడి వేడి కాఫీ కప్పుతో బాల్కనిలోకి వచ్చాను. సూరీడు మబ్బుల చాటున దాక్కుంటూ నేలతో దోబూచులాడుతున్నాడు. బంగారు వర్ణపు కిరణాలు సూర్య భగవానుడిని ఇట్టే పట్టించేస్తున్నాయి. రాత్రి ఏ ఘామునో చినులు కురిసినట్టున్నాయి. నేలంతా చెమ్మగా వుంది. కుంపట్లో విరబూసిన గులాబీ చిరుగాలికి తలాడిస్తుంది. కాఫీ సిప్ చేస్తూ మొక్కల దగ్గరకు వెళ్ళాను. ఆదివారం ఉదయాలంటే నాకెంతో ఇష్టం. ఆకాశాన్ని చూస్తూనో, మొక్కలను స్పర్శిస్తునో గడపటం కోసం వేకువ జామునే మేల్కొంటాను. వీకెండ్ అని పగలు పదింటి దాకా పక్కపై దొర్లటం నాకస్సలు నచ్చదు. లేట్ గా నిద్ర లేస్తే సగం రోజు అప్పుడే అయిపోయినట్టే వుంటుంది.

ఈ మధ్య ప్రతీ వారాంతరం ఎవరో ఒకరి ఇంట్లో ఎదో ఒక పార్టీ. పూజలనో, పోట్లక్ పార్టీలనో , పుట్టిన రోజులనో స్నేహితులతో గడపడమవుతుంది . ఒక్కోసారి పార్టీలు ఎక్కువైనా విసుగ్గానే ఉంటుంది. ఫ్యామిలీ టైం, పర్సనల్ టైం మిస్ అయిపోతున్నాం అనిపిస్తుంది. అందుకే ఈవారం ఏ పార్టీకి రాము అని చెప్పేసాను.

అన్నయ్య ఏ సంగతీ చెప్పలేదు. వస్తున్నాడో లేదో? లీవ్ ఏమైందో? ఆలోచనలు అన్నయ్య వైపుకు మళ్ళాయి.

ఎన్నేళ్ళయిందో అన్నను చూసి. ఆరేళ్ళు దాటిపోయాయి. పెళ్ళయ్యాక ఆస్ట్రేలియా వచ్చేసాను. కొత్త ఉద్యోగం, వెంటనే సెలవు పెట్టలేనని మొదటి సంవత్సరం ఇండియా వెళ్ళలేదు. ఆ తర్వాత ప్రేగ్నేన్సి, డెలివరీకి అమ్మ నాన్న రావటంతో మరో ఏడాది వెళ్ళలేదు. నా కొడుకు చందు నెలల పిల్లడుగా వున్నప్పుడు అన్నయ్య పెళ్ళికని వెళ్ళటమే. పెళ్లి హడావుడి తీరితీరక మునుపే అన్నయ్య అమెరికా వెళ్ళిపోయాడు. ఇప్పుడు తండ్రి కూడా అయిపోయాడు. మేనకోడలి  ఫోటోలు చూసి మురిసిపోవటమే. అన్నయ్య కూడా నా కూతుర్ని చూసింది లేదు. మేము ఇండియా వెళ్ళినప్పుడు వాళ్లకు కుదరకపోవటం, వాళ్ళు వెళ్ళినప్పుడు మేము వెళ్ళలేక పోవటం. ఇలా ఆరేళ్ళు దాటిపోయాయి.

ఫోన్ రింగయ్యింది.
“నురేళ్ళాయుస్సురా ……ఇప్పుడే నీ గురించి అనుకుంటున్నాను.”

“నా లీవ్ confirm అయింది. టికెట్స్ బుక్ చెయ్యాలి. మీ ప్లాన్ ఏంటో చెప్పు . మీ ఇటినరి డీటెయిల్స్ ఇవ్వు “, అన్నయ్య గొంతులో ఆనందం ఉరకలేస్తుంది.

“లైన్ లో ఉండు. బావగారిని నిద్ర లేపి ఫోన్ ఇస్తాను. ఫ్లైట్ డీటెయిల్స్ తనకే తెలుసు”, అన్నాను.

నిద్ర చెడగోట్టకులేరా. పోనీ తర్వాత చేస్తాను అంటూ అన్నయ్య వారిస్తున్నా వినకుండా ఈయన్ని లేపి ఫోన్ చేతిలో పెట్టాను. ఫోన్ సంభాషణల్లో బంధాలు వృద్ది చెందాల్సిన కాలం. అవకాశాన్ని మొహమాటాల కోసం ఎందుకు వదులుకోవాలి?

వాళ్ళిద్దరూ ఫోన్లో మాట్లాడుకుంటూ వుండగా నేను పిల్లల్ని నిద్ర లేపాను.

“పిల్లలు..పిల్లలు మామయ్యా ఫోనర్రా…లేవండి లేవండి. ఈసారి ఇండియాకి మామ కూడా వస్తున్నాడోచ్”

“Get me a PSP మామ. I would like to have…”, ఏడేళ్ళ నా కొడుకు ఇంగ్లీష్ లో ఊదరకోట్టేస్తున్నాడు.

“చందు…తెలుగులో మాట్లాడు”, గుర్తుచేస్తూ వార్నింగ్ ఇచ్చాను.

“మామ నాకు బార్బీ డాల్ కావాలి”, వచ్చిరాని మాటలతో ముద్దు ముద్దుగా చెపుతుంది నా కూతురు.

మేనమామ బంధంలో ఎంతో ఆత్మీయత వుంటుంది. పుట్టింటి మమకారమంతా రంగరించిన అనుబంధం అది. చిన్నప్పుడు నేను, అన్నయ్య వేసవి సెలవుల కోసం ఆత్రంగా ఎదురుచూసే వాళ్లము. అమ్మమ్మ వండే కొబ్బరి బూరెలు, చక్కిడాలు, పప్పుండలు మా ఇద్దరికీ ఏంతో ఇష్టం. తాతయ్య పొలం నుంచి ముంజులు, కొబ్బరి బొండాలు, మామిడి పళ్ళు తెప్పించేవారు. పాడి, పాలేర్లతో ఆవరణంతా కోలాహలంగా ఉండేది . రాత్రుళ్ళు ఆరు బయట నవ్వారు, మడత మంచాలపై పొడుకుని మామయ్యా చెప్పే కధలు వింటూ, ఆకాశం వైపు చూస్తూ నిద్రలోకి జారుకోవటం..అదొక మధురానుభూతి. మా వేసవి సెలవులు ఏంతో సందడిగా సాగేవి.

“ఎన్నో సంవత్సరాలు అయిందిరా మనం కలిసి. కనీసం మన పిల్లలకు ఒకరికి ఒకరు తెలిదు. ఈసారి క్రిస్మేస్ హాలిడేస్ కి ఇండియా వెళ్దాం. నువ్వేం చేస్తావో నాకు తెలీదు.” , మంకు పట్టు పట్టాను. దాని పలితమే ఈ సన్నాహాలు.

భారీ ఎత్తున షాపింగ్ చేసాను. పిల్లలకు, అన్నయ్యకు , వదినకు అందరికి గిఫ్ట్స్ కొన్నాను. నేను పిల్లలు ముందు వెళ్ళాము . ఈయనకు ప్రాజెక్ట్ డెలివరీ ఉండటంతో పది రోజుల తర్వాత వస్తారు. అమ్మ నాన్న కళ్ళలో ఆనందం.

అన్నయ్య కుటుంబాన్ని రిసీవ్ చేసుకోవటానికి మేమందరం ఎయిర్పోర్ట్ కు వెళ్ళాం. అన్నయ్యను చాలా సంవత్సరాల తర్వాత చూస్తుంటే కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి. ఆనందమూ, దుఃఖము కలగలిసిన భావోద్వేకం.

“జర్నీ బాగా జరిగిందా?”, వదినను పలకరించి అన్నయ్య చేతిని పట్టుకున్నాను.

“లావయ్యవురా, పొట్ట కూడా వచ్చింది”, నవ్వుతూ అన్నాను.

“ఎన్నాళ్ళకు…”, అన్నయ్య కౌగిలించుకున్నాడు. వాడి కళ్ళలోనూ సన్నటి తడి.

ఇల్లంతా సందడే సందడి. అమ్మ ఏవేవో వండిపెట్టాలని హైరానా పడిపోతుంది. మనవలు, మనవరాళ్ళు పరాయి దేశంలో పుట్టి పెరిగారు, వాళ్ళకు ఎక్కడ ఏ ఇబ్బంది కలుగుతుందోనని నాన్న కంగారు. ఇంటికి చుట్టాలోచ్చినట్టుంది అమ్మ నాన్నలకు.

“మీ అన్నయ్య అంటుంటే ఏమో అనుకున్నాను. భానుకి అన్నీ మీ పోలికలే. మేనత్త పోలికలు”, వదిన తన కూతుర్ని చూస్తూ అంది.

“నా బంగారు తల్లి”, మురిపెంగా ఎత్తుకుందామని చేతులు జాపాను. కొత్త వారిని చూసి భయపడినట్టు ఏడుపు లంకించుకుంది.

“అత్తమ్మ…మనం ఫోటోలో చూసామే… కంప్యూటర్ లో మాట్లాడాము..ఆ అత్తమ్మ”, వదిన చెపుతోంది.

“నీకోసం నేను  ఏం తీసుకొచ్చానో  తెలుసా…”, భానుని  ఆకర్షించటానికి ప్రయత్నిస్తుంటే , మనసు పరిపరి విధాల ప్రశ్నించింది.

ఫోటోలతో బంధాలు ఏర్పడతాయా ? VOIP మాటలలో ఆత్మీయత వినిపిస్తుందా? మనిషితో బంధానికి స్పర్శ ఎంతో ముఖ్యం. అందులోనూ పిల్లలను ఎత్తుకుని ముద్దుపెట్టుకోవటం, వారితో ఆడి పాడటం చేస్తేనే ఆ అనుబంధం  ఏర్పడుతుంది.

నేను అన్నయ్య చెరో దేశంలోకి చేరాక,  మొదట్లో వారం వారం పలకరించుకునే వాళ్లము. వారం నెలలుగా ఎప్పుడు మారిందో మా ఇద్దరికీ తెలీనేలేదు. ఆ తర్వాతర్వాత పండగలకు, పుట్టినరోజులకు, పెళ్లి రోజులకు శుభాకాంక్షలు చెప్పుకోవటం వరకే పరిమితమయ్యాము. ప్రతీ రోజు మైళ్ళ మైళ్ళు డ్రైవ్ చేసి ఆఫీసులకు పరుగులుపెట్టటం. అలసిన దేహాలతో, తలపులతో సాయంత్రం గూటికి చేరటం. వీకెండ్ ఇంటిపని, వంట పని, పార్టీల హాజరు. మొత్తానికి యంత్రాల్లానో, మరమనుషుల్లానో తయారయ్యాం. జీవితంలోని సున్నితత్వాన్ని ఎక్కడో పడేసుకున్నాం. వారం వారం అమ్మ నాన్నలకు ఫోన్ చేసినప్పుడు, “అన్నయ్య కబుర్లేంటి” అని అడగటం వరకే పరిమితమయింది మా తోబుట్టువుల సంబంధం. ఇక మా పిల్లల పరిచయాలు skype పరిమితాలే.

కలవటమయితే కలిసాం కానీ కుదురుగా కూర్చుని కబుర్లు చెప్పుకున్నదే లేదు. మనసు విప్పి మాట్లాడుకున్నదే లేదు. కాలం విసిరేసిన దిక్కులలో ఎవరికి వారం  ఇరుక్కుపోయాం.  మా బంధుత్వం కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్ లో ఎంతగా నలిగిపోయిందంటే…ఇద్దరమూ గంభీరంగా ఉండిపోయాం.

ఎన్నోసార్లు అన్నయ్యను మిస్ అయ్యానని చెప్పలేకపోయాను. రిసేస్సన్ టైంలో అభద్రతా భావంతో నలిగిపోయినప్పుడు, ఇళ్ళు కొనుక్కుందామనుకున్నప్పుడు సలహా సంప్రదింపులకు మనవారు లేకపోవటం,  ఉద్యోగం మానేయ్యలా వద్దా అని నిర్ణయించుకోలేనప్పుడు……ఒకటా రెండా ఎన్నని చెప్పను. ఈయనతో మనస్పర్ధలు వచ్చి  ఎవరికీ చెప్పుకోలేక సతమతమయినప్పుడు, అన్నయ్య దగ్గరలో  ఉండి  ఉంటే  కనీసం చెప్పుకుని బోరున ఏడ్చేదాన్నే అని అనుకున్నానని కూడా చెప్పలేకపోయాను.

“ఎలా ఉంది లైఫ్?”

“going on and on. It’s hectic most of the times”, మా ఇద్దరి ప్రశ్నలు సమాధానాలు ఇవే.

“మంచి ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారా?”, అడిగాడు అన్నయ్య.

“ఉన్నారు….వీకెండ్ పార్టీలు, పిక్నిక్స్, స్లీప్ ఓవర్స్ కామన్. వీకెండ్ హాయ్ బాయ్ ఫ్రెండ్స్ కు కొదవే లేదు. కష్టంలో ఆదుకునే నేస్తాలు ఒకరిద్దరు లేకపోలేదు. నేను నడుం నొప్పితో మంచానికి అతుక్కుపోయినప్పుడు, పిల్లలను తీసుకెళ్ళి రెండు రోజులు వాళ్ళ దగ్గరే ఉంచుకున్నారు. కాకపోతే ఎదో మొహమాటపు తెర  ఎప్పుడూ ఉంటుంది. ఇబ్బంది పెడుతున్నామే అనే సంశయం  వీడదు. “, చెప్పాను.

“ya, I Know… మనసును హత్తుకునే నేస్తాలు కరువే ఈ రోజుల్లో .  కష్టం సుఖం పంచుకునే స్నేహాలకు తీరికేది? “, అన్నయ్య స్పందన అదే.

 

నెల రోజులు ఎలా గడిచిపోయాయో తెలీనే లేదు. తిరుపతి మెట్లు, షిరిడి మొక్కు తీరాయి. చుట్టాలు, భోజనాలు, పలకరింపులు అయ్యాయి. అక్కడో రోజు ఇక్కడో రోజు ఎక్కడా ఉన్నట్టే లేదు. అమ్మనాన్నలపై బెంగే తీరలేదు, అన్నవదినలతో కబుర్లు చెప్పినట్టే లేదు. పిల్లల ముఖపరిచయాలు అయ్యాయి అంతే. అంతలోనే తిరుగు ప్రయాణం. అమ్మ పిండి వంటలు వండుతూ చీరకొంగుతో కళ్ళు ఒత్తుకుంటుంది. నాన్న బజారు పనులంటూ, సూటుకేసు బరువులంటూ తన బెంగను మా కంట పడనీకుండా తిరుగుతున్నారు.

“మరోసారి తప్పక కలుద్దాం. ఇలాగే ఇద్దరం ప్లాన్ చేసుకుని వద్దాం”, ఒకరికి ఒకరం చెప్పుకుని వీడ్కోలు తీసుకున్నాం.

* ******************************************************************
“నాన్నకు హార్ట్ స్ట్రోక్, వెంటనే బైపాస్ చెయ్యలంట”, అన్నయ్య ఫోన్. నాకు నోట మాట రాలేదు.

“పానిక్ అవ్వకు. చెప్పేది విను…ఇద్దరం ఒకేసారి వెళ్ళటం కన్నా ఒకరి తర్వాత మరొకరు వెళ్దాం. ఆపరేషన్ కాబట్టి ముందు నేను వెళ్తాను. నా లీవ్ అయ్యే నాటికి నువ్వు వద్దువు”, అన్నయ్య డ్యూటీలు డివైడ్ చేసాడు.

“ఎమోషనల్ అవ్వకుండా ప్రాక్టికల్ గా ఆలోచించు”, మావారి సలహా, ఊరడింపు.

ఆపరేషన్ రోజున ప్రతీ అరగంటకు ఫోన్ చేస్తూనే వున్నాను. ఏవో భయాలు, మరేవో ఊహలు నన్ను నిలువనివ్వలేదు. అప్పటికప్పుడు అన్నీ వదిలేసి వెళ్లిపోవాలనిపించింది. తల్లిదండ్రుల బాగోగులు దగ్గరుండి చూసుకోలేని జీతాలు, జీవితాలు. ఏ తీరాలకు పయనిస్తున్నాం, ఏ దరికి చేరుకుంటాం…….. ఆలోచనలతో ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతున్న నన్ను అన్నయ్య ఫోన్ రక్షించింది, “నాన్న బాగానే వున్నారు.”

నాన్న హాస్పిటల్ నుంచి ఇంటికి వచ్చే సమయానికి నేను వెళ్ళాను.

“థాంక్స్ రా “, అన్నయ్య కళ్ళలోకి చూడలేక నేల చూపులు చూస్తూ చెప్పాను. అసలు థాంక్స్ ఎందుకు చెప్పాను? కృతజ్ఞతా లేక అపరాధ భావనా? ఏమో…. ఆలోచించాలంటేనే భయమేస్తుంది.

నాన్న కొద్దికొద్దిగా కోలుకుంటున్నారు.

“పిల్లల్ని వదిలి వచ్చావ్. అల్లుడు ఎంత ఇబ్బంది పడుతున్నాడో. నాన్నను నేను చూసుకుంటాను . నువ్వు బయల్దేరమ్మా”, అమ్మ ఎక్కడ లేని ధైర్యాన్ని తెచ్చుకుంది.

రిటర్న్ టికెట్ confirm చేసేలోపే, నాన్న గుండె రెండోసారి మొరాయించి మమ్మలందరినీ వదిలి వెళ్ళిపోయింది. నాన్న లేని లోకంలోకి నన్నెవరో బలవంతంగా విసిరేశారు. హటాత్తుగా పదేళ్ళు పైబడినట్టు కుంగిపోయి, లేని పెద్దరికాన్ని తెచ్చిపెట్టుకుని గాంభీర్యాన్ని ఒలకబోస్తున్నాను. ప్రవాసీ జీవితం నేర్పించిన నిబ్బరం నన్ను ఈ పరిస్థితిలో ఆదుకుంది.  అమ్మను పొదిగిపట్టుకుని జరగాల్సిన ఏర్పాట్లన్నీ జరిపించాను.

ఈయన, పిల్లలు, అన్నయ్య కుటుంబం ఆఘమేఘాలపై వచ్చి వాలారు. షాక్ లో నుంచి తేరుకోకమునుపే అన్ని కార్యక్రమాలు జరిగిపోయాయి. బంధువులు, స్నేహితులు ఎవరి ఇళ్ళకు వారు వెళ్ళిపోయారు.

అమ్మ బేలచూపులు ఒంటరితనాన్ని, దిగులుని మోస్తున్నాయి.

“అమ్మను నాతో తీసుకువెళ్తాను. కాస్త కుదురుకున్నాక నీ దగ్గరకు వస్తుందిలే అన్నయ్య. నువ్వేమంటావు?”, అన్నయ్యను అడిగాను.

“అమ్మను అడుగుదాంరా. అమ్మకు ఎక్కడికి రావటానికి ఇష్టపడితే అక్కడికే తీసుకువెల్దాం”.

“నేనెక్కడికి రాలేను. ఈ ఇంట్లో మీ నాన్న జ్ఞాపకాలు నాకు తోడుగా వుంటాయి. అక్కడకు వచ్చి ఉండలేను”, అంది అమ్మ.

“నిన్ను ఇలా వదిలి వెళ్ళలేం అమ్మా. నీకు మా ఇద్దరిలో ఎవరి దగ్గర స్వతంత్రంగా వుంటుందో అక్కడికే వెళ్ళు. ప్లీజ్ అమ్మా..”, అన్నయ్య బ్రతిమాలాడు.

అమ్మ ఏ మాట చెప్పలేదు. నేను అమ్మను బతిమాలి బుజ్జగించి నాతో తీసుకొచ్చాను.

హటాత్తుగా ఇండియా వెళ్ళటంతో చాలా పని పెండింగ్ లో ఆగిపోయింది. వచ్చీ రాగానే అమ్మను ఒక్కదాన్నే ఇంట్లో ఒదిలేసి నేను, మావారు ఆఫీసులకు, పిల్లలు స్కూల్ కు పరుగులు తియ్యాల్సి వచ్చింది.

లంచ్ చేస్తూ అమ్మకు ఫోన్ చేసాను. “భోజనం చేసావా అమ్మా ?”, అడిగాను.

“ఇంకా లేదు, తింటానులే”, అమ్మ గొంతు బొంగురుగా పలికింది. ఎంత సేపట్నుంచి ఏడుస్తూ ఉందో!? తింటున్న సాండ్విచ్ చేదుగా తగిలింది, మరింక గొంతు దిగలేదు.

అమ్మ తన దిగులును మరిచిపోయేలా చెయ్యాలని, క్రమం తప్పకుండా ప్రతీ వారాంతరం ఎక్కడికో ఒక చోటుకు వెళుతున్నాం. రానని అమ్మ గొడవ చేస్తున్న బలవంతంగా తీసుకు వెళుతున్నాం.

ఓ రోజు ఎదో మాటల్లో, “మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టకుండా దాటిపోతే అంతే చాలు”, అంది అమ్మ.

“అమ్మా….ప్లీజ్ “, నా కళ్ళల్లో గిర్రున నీళ్ళు తిరిగాయి.

“ఎవరినీ తప్పుపట్టట్లేదు తల్లి. మీ జీవితాలే అంత. ఆనాడు పల్లె నుంచి పట్నానికి వలస వచ్చాం మేము. ఈనాడు పరాయి దేశానికి చేరారు మీరు. ఇదంతా అభివృద్దిలో భాగమే. దాని ముల్యమూ ప్రియమే. ఇదొక ప్రవాహం, ఈదనని ఆగితే మునిగిపోతాం.”, అమ్మ నా తమ నిమురుతూ అంది.

అమ్మది విశాల హృదయం, నాదేమో ఇరుకు దినచర్య . అమ్మను తీసుకొచ్చి ఇక్కడ పడేసాను. నా సాన్నిహిత్యాన్ని, ఓదార్పును అందించిందే లేదు.

అమ్మ ఇండియా వెళ్ళిపోతానని గోడవచేసింది. అన్నయ్య ఏమి చెప్పాడో, తన మాట కాదనలేక అమెరికా వెళ్ళింది.

అమ్మ అన్నయ్య దగ్గర వున్న రోజుల్లో, ఒక ఆస్తి వ్యవహారమై నేను ఇండియా వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. పెదనాన్న కుతురింట దిగాను. చిన్నప్పుడు కలిసి పెరగటంతో తన దగ్గర నాకు చనువు. భార్యాభర్తలిద్దరూ సాఫ్ట్వేర్ ఇంజనీర్లు. ఆదరంగా నన్ను ఆహ్వానించినా, నేనున్న ఆ పది రోజులు వారు ఎంత ఇబ్బంది పడ్డారో నేను కళ్ళారా చూసాను. నేను ఎంత వారించినా వినకుండా  అక్క ఉదయాన్నే లేచి వంట చెయ్యటం, నేను వున్నానని ఆఫీసు నుంచి తొందరగా ఇంటికి రావటంతో ఆఫీసు పని పుర్తవ్వక రాత్రుళ్ళు లాప్ టాప్ ముందేసుకుని కూర్చునేది.

కన్నవారు లేని స్వదేశం పరాయిదేశమే అన్న విషయం అనుభవంలోకి వచ్చింది. సంవత్సరానికో, రెండేళ్ళకో చుట్టపు చూపుగా వచ్చి వెళుతుంటే బంధాలు ఎలా నిలుస్తాయి? పైగా పరుగుల జీవితాలలో……

అమ్మ అన్నయ్య దగ్గర నాలుగు నెలలు ఉన్నాక ఇండియా వెళ్ళింది. నిజం చెప్పాలంటే, ఇండియా వెళ్లాకే అమ్మ మనుషుల్లో పడింది. రెండు పూటలా గుడికి వెళ్ళటం దినచర్యగా మలుచుకుంది. పూజలు, భజనలు అంటూ ఆద్యాత్మికంగా ఊరట వెతుక్కుంటుంది .

మా ఇరుకు గదుల్లో , ఊపిరిసలపని పనుల్లో అమ్మ ఇమడలేకపోయింది……కాదు, కాదు అమ్మకు స్థానం లేకుండా పోయింది అని నేను, అన్నయ్య  బాధపడుతుంటే…. ఓ రోజు కాన్ఫరెన్స్ కాల్ లో మాట్లాడుతూ , ” ఆ రోజుల్లో మీ నాయనమ్మ, తాతయ్యను వచ్చి మనతో ఉండమంటే, గాలిసోకని ఆ పట్నపు నివాసాలు మావళ్ళ కాదన్నారు. అలాగే ఈ పరాయిదేశపు సౌఖర్యాలలో మేము ఇమడలేము. తరాల అంతరం ఇంతే”, అంది అమ్మ.

అమ్మ ఎంత సులువుగా చెప్పేసిందో. ఈలెక్కన మా తరువాతి తరాల అంతరం లెక్క ఎంత పెద్దదవుతుందో?

నాన్న సంవత్సరీకం వెళ్ళిన కొద్ది కాలానికే మరో పిడుగు మా జీవితాలపై పడింది. ప్రేమించటం నేర్పించిన అమ్మ, సంస్కారాన్ని నూరిపోసిన అమ్మ తన ప్రయాణాన్ని ముగించుకుని నాన్న దగ్గరకు వెళ్ళిపోయింది.

అమ్మను కోల్పోయిన బాధలో నుంచి నేను బయటపడలేకపోయాను. ప్రవాసీ జీవితం నేర్పించిన ఏ లైఫ్ స్కిల్ నన్ను ఆదుకోలేకపోయాయి. నిబ్బరం, స్వతంత్రత, ధైర్యం ఏదీ నన్ను మానసికంగా కుంగిపోకుండా ఆపలేకపోయాయి. భారతీయత అలవరచిన సున్నితత్వం, బాంధవ్యం నన్ను వీడలేదు.

ఇంకెప్పటికీ అమ్మ ఒడిలో తలవాల్చి , అమ్మ చెప్పే వచనాలు వినలేను…… అమ్మనాన్నలతో  ఇంకొన్ని రోజులు గడిపి వుండాల్సింది. ఇంకొన్ని కబుర్లు, ఇంకొన్ని కౌగిళ్ళు, ఇంకొంత ఊరట, ఇంకొంత ఆసరా మిగిలే ఉన్నాయి.

****************************************************
“Mom, where are we traveling on coming holidays?”, అడిగాడు చందు.
ఒకప్పుడు సెలవులంటే ఇండియా ప్రయాణంమే. ఇప్పుడు ఎక్కడికైనా ఇట్టే ఎగిరిపోగలం. అవును మరి,  ప్రపంచీకరణ ప్రపంచాన్ని పల్లెటూరును చేసేసిందిగా!!??

మధి పుటలలో దాగున్న నెమలీక బయటకు వచ్చి మనసులోని మట్టివాసనను కెలికింది. స్వదేశం, పుట్టిల్లు స్మృతులలో మిగిలిపోతాయా?…… ప్రవాసీలు అక్కడి వారూ కాదు, ఇక్కడి వారూ కాదు.

“Dad is planning for a trip”, పరధ్యానంగా సమాధానం చెప్పాను.

ఇండియాలో ఎవరున్నారు? ఎవరింటికి వెళ్ళి ఎవరిని ఇబ్బంది పెడతాం? అనే సందేహాలు అసంపూర్ణంగా వదిలెయ్యకుండా….అమ్మ నాన్న ఉన్న ఇంటిని అలాగే ఉంచేయ్యాలి, ఎవరికీ అద్దెకు కూడా ఇవ్వవొద్దు. ఈ సంవత్సరం కాకపోయినా, వచ్చే ఏడాదన్నా….పోనీ కుదిరినప్పుడు  మేమందరం ఆ ఇంట్లో కలవాలి. మామయ్య, అత్తమ్మ, పిన్ని, బాబాయ్….  పలకరించటానికి ఎందరో వున్నాయి.

తీగ….ఓ సన్నటి తీగ ఎప్పుడూ వేలాడుతూనే వుండాలి. ఆ తీగే తెగిపోతే, మనుషులమనే స్పృహే మర్చిపోతాం. ఇప్పటిదాకా అమ్మనాన్న వారధిగా నిలిచిన మా బంధాన్ని, ఇప్పటి నుంచీ నేనే నిలుపుకోవాలి.

గూటిని వదిలి ప్రవాసీలమైనా రెక్కల్లో బంధం లేకుండా పోతుందా? బంధాన్ని భద్రపరుచుకునే  ప్రయత్నం  చెయ్యాలనే  ఈ నా ఆలోచన అన్నయ్య కు చెప్పాలి, తప్పకుండా ఒప్పుకుంటాడు. ఎంతైనా ఒక గూటి పక్షులము…….

ప్రచురితం : vaakili.com/patrika/?p=79

అఫ్సర్ గారి ప్రోత్సాహంతో వాకిలి e-సాహిత్య పత్రికకు రాసే సాహసం చేస్తున్నాను.

పురిటినొప్పల తల్లి గుడ్డి దీపపు గుడిసె ఆరుబయట తాగి, తూలుతుండే అర ఎకరపు మెట్టతండ్రి. బోసినవ్వుల బిడ్డ భూమి పైకి వచ్చే రెండు కొమ్ముల బిడ్డ వెనుక తోక తోటి. వారసత్వముగా అబ్బే సంకుచితమనే జబ్బు ఎంత పేద అయిన వాడు  O.C  బిడ్డ వాడు చిన్ని బతుకు వోటి కుండే అయిన ఎవడికి పట్టని ఆ బిడ్డ  O.T బిడ్డ

సందెపొద్దుల్లో పసుపు ఎఱుపు రంగులు కలబోసిన ముద్దబంతి సూరీడుజగతిని నిశిలో విడిచి పోతున్నా, అరుణ కిరణాల ఎఱ్ఱంచు తెల్లటి వస్త్రాల్లో ముస్తాబై తొలిసంజె వెలుగులతో ధరణిని అభిషేకిస్తూ వచ్చేస్తాడు కదా!పండక్కి వచ్చిన కొత్త బావగారిని తొంగి చూసే మరదళ్ళై కొత్త మొక్కలు ప్రభాకరుని ప్రభాతసమయంలో చూసేందుకు అలవోకగా వంగి చూస్తుంటాయికదా!జీవరాశిని బ్రతికించేది, పోషించేదే కాక కొండొకచో జన్మలకు కూడా కారణ భూతుడై,

చిన్ననాటి నవల పదే పదే గుర్తుకు వస్తూన్న సందర్భం... అవే సంఘటనలు పునరావృతమవుతూనే వున్నాయి. ఓల్గా వ్రాసిన నవల చతురలో ప్రచురితమైంది. ఆ నవల మొత్తం గుర్తు లేదు కానీ... దానిలో ఓ భాగంలో అప్పటి వరకూ అంతా ఒకే కుటుంబంలా మెలిగిన ఓ విప్లవ కమ్యూనిస్టు కూటమికి చెందిన వారు విభేదాలు రాగానే ఎంత విద్వేషపూరితంగా మారిపోతారో అంటూ కన్నీళ్ళు పెట్టిన విషయం... ఇది చదివి సుమారుగా 25సంవత్సరాలు పైబడే వుంటుంది. అప్పటి ఆ

హహ్హా....హాయ్మళ్ళీ ఒక కొత్త చిన్ని చిలిపి కల.... కానీ ఈసారి సగమే వచింది... :( నాకు బాగా నిద్ర పట్టి స్లోమోషను లో  కళ్ళ ఎదురుగా ఎదో ఒక అందమైన ప్రదేశం ప్రత్యక్షమైంది. అది ఒక సముద్ర తీరం. చల్లటి గాలి అలా అలా నన్ను తాకుతూ నా పెరిగిన జుట్టును వెనక్కి తోస్తూ ముఖమంతా మల్లెపూలతో మర్ధన చేస్తున్నట్లుగా కమ్మేసింది. నేను టైటానిక్ సినెమాలో హీరో నించున్నట్లు చేతులు అమాంతం చాచి  ఆ గాలి చేసే అల్లరిని

పొదుగు గిన్నె జాలగూడును దర్శించు కవి మిత్రులకు,ఉపాధ్యాయినీ ఉపాధ్యాయ సోదరులకు, మా రేపటి భావి భారత భాగ్య విధాతలైన విద్యార్ధినీ విద్యార్ధి  సమాజానికీ మరియు అందరికీ పేరు పేరునా నా హృదయ పూర్వక శుభాకాంక్షలను అందజేసుకుంటున్నాను.

దేవుడి గదిలో బియ్యం పోసుకునే జాడీ పక్కనే ఉన్న ఇత్తడి గంగాళం మీద, గంధం అరగదీసుకునే సాన బరువుగా మూత పెట్టి ఉంది. బలమంతా చేతుల్లోకి తెచ్చుకుని, జాగ్రత్తగా ఆ సానని కిందకి దింపేసి, గంగాళంలో చెయ్యి పెడితే లోపల గరుగ్గా తగులుతూ వడ్లు. ఓ చిన్న పళ్ళెంలోకి వాటిని తీసుకుని, గంగాళం మీద మూతని మళ్ళీ జాగ్రత్తగా పెట్టేసి, ఎందుకన్నా మంచిదని ఓ సారి వంటింటి వైపు చూసేసరికి, అమ్మా, బామ్మా పండగ పిండి వంటల హడావిడిలో

ఇన్నాళ్ళు OSCAR AWARD అంటే అదేదో బ్రహ్మ పదార్ధం అని అనుకునే వాడిని. మనకి ముఖ్యం గా మన భారతీయులకి Oscar ఎలా వస్తుంది అని అనుకునే వాడిని. కాని గత కొద్ది అవార్డుల ట్రెండ్ చూస్తే విషయం అర్ధం అయిపొయింది. మన నిర్మాతలు దర్శకులు కూడా కాస్త దాని మీద కన్నేసి మరికొన్ని ఆస్కార్లు కొట్టెయ్యగలరు అని ఆశ పడుతున్నా. బంగారు పళ్ళాని కైనా గోడ చేర్పు కావాలి అని ఒక సామెత. అలాగే మనవాళ్ళు  తీసిన ఎంత గొప్ప

భోగి స్నానాలు చేసేసి పండగరోజులోకి ప్రవేశించేశారు కదూ! ముందుగా మీకందరికీ సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు..! ఓ వైపు చల్లటిగాలులు. మరోవైపు మంచుకురుస్తూ ధనుర్మాసం ప్రవేశిస్తుంది. అదే సంక్రాంతి నెల ప్రారంభం. ముద్దబంతులు విరబూసి మురిపించేకాలం. గుమ్మడిపూలను గొబ్బెమ్మలపై పెట్టి యువతులు ముత్యాలముగ్గులు వేసి మురిసేకాలం. గాలిపటాలు ఎగరేస్తూ యువకులు ముచ్చటపడే కాలం. అన్నీ అనుకూలిస్తే రైతన్నకు

2013 కొత్త క్యాలెండర్ (గోడకాగితాలు) Photographs by N Aditya Madhav Camera: Sony Cybershot, Samsung 7210i Click on the images for full resolution

ఏవో కొన్ని చప్పుళ్లు భూమికి నిద్ర పట్టక చుక్కల పక్క మీద విసుగ్గా పొర్లుతున్నట్లు మెలకువ వాకిలి గడియ విడిపోయి దాని రెక్కలు కదుల్తున్నట్లు చప్పుళ్ల మధ్య ఒకడు తలుపులు బార్లా తెరిచి చీకట్లోకి నడుస్తాడు ఎవరు నువ్వని వాడిని అడగకు తన అంత మందిలో ఎవర్ని అడుగుతున్నావో తెలియక బిక్కమొగమేస్తాడు; ఎన్ని నేనులు కలిస్తే ఒకడు ఒకడవుతాడు? ఎక్కడిదో ఒక కాంతిని వడకడుతున్న కొబ్బరాకుల్లోంచి   కొద్ది

అర్జున్ కళ్ళు తెరిచి చూసాడు. నిద్ర నించి అప్పుడే లేచిన తనకి, పక్కనే పడుకున్న శైలజ కనిపించింది. తన కళ్ళల్లో నీళ్ళని తనకి తెలియకుండానే తుడుచుకున్నాడు అర్జున్. అర్జునా! కేక మళ్ళీ వినిపించింది. సందేహం లేదు, రాజ గురువుది, ఆ కేక. ఈ లోపులో ఒక బాణం రివ్వున ఎగసి, తన వెనుక  ఉన్న గోడకి గుచ్చుకుంది. శైలజ దిగ్గున లేచింది.     కత్తి, డాలు తో, యోధుని get-up  లో బయటికి వచ్చాడు అర్జున్. కోట గోడల దగ్గర,

చాలా రోజుల తర్వాత తెలుగులో ఒక ‘Socio fantasy’ సినిమా  చూసాను.  ఇలా ఫాంటసీ సినిమా అంటున్నా అని విస్తుపోతున్నారా? నిజమే. ఇందులో ఇప్పటి కాలం సినిమాల్లో వచ్చే ‘ధించ్చాక్ ధించ్చాక్ డప్పు బీట్లు, fights, అరుపులు, కేకలు, పగలు, కుట్రలు కుతంత్రాలు విలనీలు............ఏమి లేవాయే? ఆఖరికి కామెడికి మూసపోసినట్టు ఉండే బ్రహ్మానందం కాని ఎమ్మెస్ నారాయణ కాని లేరాయె? అయినా సరే శ్రీకాంత్ అడ్డాల సినిమా తీసేసాడు

<!--[if !mso]> v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} <![endif]--> 20వ శతాబ్దపు క్రిస్టియన్ ఆధ్యాత్మిక ప్రపంచంలో సాక్ష్యాత్తు దేవదూతగా అభిమానించబడ్డ కొందరిలో మదర్ థెరిస్సా ఒకరు. పలు 'అధికారిక' జీవితచరిత్రల ప్రకారం ఆవిడ "ప్రార్ధించే చేతులు కన్నా సేవ చేసే చేతులు మిన్న" అంటూ తన జీవితాన్ని

<!--[if gte mso 9]> <![endif]--> <!--[if gte mso 9]> Normal 0 false false false EN-US X-NONE TE <![endif]--><!--[if gte mso 9]>

'కమ్యూనిస్టు' ఈ మాట వినిపించగానే ఒక్కసారి తిరిగి చూస్తారు ఎవరైనా. వామపక్ష రాజకీయ సిద్ధాంతంతో అభిప్రాయ భేదాలు ఉన్నవాళ్ళు సైతం ఆ పార్టీ క్రమశిక్షణని మెచ్చుకున్న సందర్భాలు అనేకం. అయితే, ఆ క్రమశిక్షణ లోపించిన కారణం గానే కమ్యూనిస్టు పార్టీ చీలికలు పీలికలు అయ్యిందనీ, ప్రజలకి దూరం అవుతూ వస్తోందనీ విశ్లేషించారు చలసాని ప్రసాదరావు. తనకి ఊహ తెలిసిన నాటినుంచీ కమ్యూనిస్టు వాతావరణంలోనే పెరిగిన ప్రసాదరావు తన

"పదహారో నెంబర్ బెడ్ మీద ఉన్నపేషంట్ భరించలేని నొప్పితో బాధ పడుతున్నాడు" నెమ్మదిగా చెప్పింది సిస్టర్ " ఆస్ప్రిన్ ఇవ్వకపోయావా "  " ఇచ్చాను కానీ ఇలాంటి వ్యాధికి ఆస్ప్రిన్ లాంటి సాధారణ పెయిన్ కిల్లర్స్ వల్ల ఉపయోగం ఉండకపోవచ్చు కదా" " పర్లేదు .. ఆ పేషెంట్‌తొ నేను మాట్లాడుతాను " అని తిన్నగా పదహారో నెంబర్ బెడ్ వైపు నడిచింది. .  .  .  చావుబ్రతుకుల మధ్య కొట్టుమిట్టాడుతున్న ఆ కాన్సర్ పేషంట్

అన్నయన్నంతన పిశాచాల మనసుకరుగునా... బతిమాలనంతన చెరబడుదురందువా... ఏమి ఆశ రామ సామి.... ఇదీ .. ఒక్క చేయి కదిపితే సప్పుడవదందువా.. రావణుడపహరిస్తుంటే సీత చేయి కలిపిందా...? కీచకుడు చెరబడుతోంటే ద్రౌపతి వేడుకోలేదా....?? అన్యాయానికి గురైన అబల గూర్చి అన  నీకు  నోరెట్లొచ్చె  సామీ..!! అయ్యా గురివింద సామి.. నీవు గజమా... ఎట్లా... ఆశ్రమపేరుతో అభాగ్యుల భూమి కాజేసినందుకా.. బాగోతం.. బయటేసినోడి

సోషల్‌ మీడియా ప్రారంభించి ఓ తరం దాటింది. తరమంటే గందరగోళ పడకండి. ఒక తరం అంటే 30 ఏళ్లు అని అర్థం.30 ఏళ్లలో అన్ని రంగాల్లో అనేక మార్పులు వచ్చాయి. అలాగే సోషల్‌ మీడియాలో కూడా మార్పులు చోటు చేసుకున్నాయి. అసలు సోషల్‌ మీడియాఅంటే ఏమిటో తెలుసుకోవాలనుకుంటే ఈ క్రింది సమాచారం చదవండి......                సోషల్‌ మీడియా వ్యాపార సాధనంగా, వ్యాపారంగా మొదలైంది. ఒక సరుకును

ఆద్యాత్మిక క్యాలెండర్ 2013 పైన తెలుపబడిన రోజులలో దైవ నామస్మరన, పూజ, ధ్యానం చేయడం మంచిది,  అవి పర్వదినములు, కుల మతాలకు అతీతముగా ధ్యానం, ప్రాణాయామం చేయవచ్చు.

గోదావరిలో పాపికొండల నడుమ లాంచీ ప్రయాణం.. అదికూడా సాయం సంధ్య వేళ.. అన్నీ సవ్యంగా ఉంటే అంతకన్నా అందమైన, ఆహ్లాదమైన ప్రయాణం మరొకటి ఉండదు. కానీ ఏ చిన్న తేడా వచ్చినా ప్రాణాలతో ప్రపంచాన్ని చూడడం అంత సులువు కాదు. ఒకటి కాదు, రెండు కాదు ఏకంగా తొంభై ప్రాణాలు ప్రమాదంలో పడ్డాయి. వాళ్ళని తీసుకుని ప్రయాణిస్తున్న 'త్రిలోక సుందరి' లాంచీ ఇంజను ఉన్నట్టుండి ప్రయాణం మధ్యలో చెడి పోవడంతో.  'కొండమొదలు' అనే ఏజెన్సీ

వీధులు ..గృహ గర్భాలయాలు మాధ్యమాలు మస్తిష్కాలు కళాశాళలుకొన్ని కళా కేంద్రాలు కళా విహీనమై పోతున్నై..వెర్రి కలలు వేస్తున్నై..హృదయాంతరాళలో విశ్వం కూలిపోతోందనీ..బుద్ది నిద్రపోతోందనీకామం వలువలూడదీసుకునివివస్త్రగా పరిగెడుతోందనీలెక్క లేనన్ని కళ్ళు చూస్తూనే వున్నై...నిస్సుగ్గు గా వాటి నోర్లు చాచుతూనే ఉన్నాయ్...ఒకడికి ఉద్యమంఒకడికి వ్యాపారం..ఒకడికి కాలక్షేపంమరొకడికి జీవనోపాది..ప్రతి ఒక్కడి అంతర్ముఖంమరెంతో

Thank you anuradha garu.

ఇప్పుడే &#39;త్రిలోకసుందరి&#39; చదివొచ్చి మీ సమీక్ష చూస్తున్నాను. చాలా బాగా వ్రాసారు. మిగిలిన గోదావరి కధలను కూడా చదవాలి త్వరలో...

[url=http://rebetol-online.webs.com/]order rebetol<br />[/url] rebetol<br />order ribavirin<br />rebetol 200 mg<br />

ఈ నవల గురించి విన్నాను కాని చదవలేదు.<br />ఈసారి దొరికినప్పుడు కొనాలి.<br />ఇక సినిమా, ఎన్నిసార్లు చూసినా బోరు కొట్టదు.<br /><br />

JNAPAKALU ANNI KEVALAM JNAPAKALU KAVU . AVI MIGATA JEEVITANIKI PRANALIKALU KUDA KAVACHU. MEE KAVITA BAVUNDI

మురళి గారికి, <br /><br />పెద్ద గొప్పలా ఒక సామెత తో ఇది మొదలు పెట్టబోయి , మరీ బొత్తిగా నీచోపమానాలు ఉభయులకీ తగదని మౌసు కరుచుకుని ఆ ప్రయత్నాన్ని విరమించుకుని ... <br /><br />పాయింట్ లోకి వచ్చేస్తున్నా ..<br /><br />నా `సరదాకి ` పుస్తకం మీ నెమలి కంట్లో పడిందని ఇవాళే తెలిసింది. గత జూన్ లో మీరు రివ్యూ రాస్తే ఆర్నెల్ల తర్వాత నేను చూశానన్నమాట. (ఇప్పుడు నేను రాయబోయిన సామెత మీకు అర్ధమై ఉంటుంది.)<br /><

సూపర్ అండి భలే క్యూట్ గా ఉన్నాయి

thx. i&#39;ll try to grab a copy asap.

[url=http://asacol-mesalamine.webs.com/]Salofalk<br />[/url] order mesalamine online<br />mesalamine 400 mg price<br />purchase mesalamine online<br />

రావూరి భరద్వాజ గారి &quot;పాకుడు రాళ్లు &quot; చదివాను. కానీ &quot;కాదంబరి&quot; చదవలేదు. మీ విశ్లేషణ బాగుంది. కాకపోతే మీ వివరణ చదివాకా ఈ నవల లో కథ సినిమాటిక్ గా ఉంది అనిపించింది ..మంచి టపా

మురళి గారు ఎప్పటిలాగే మీ ఈ &#39;జ్ఞాపకాలు&#39; నా బాల్యాన్ని జ్ఞప్తికి తీసుకొచ్చింది. గంగిరెద్దు ని చూస్తే నందీశ్వరుడు ఇలానే ఉంటాడేమో అనిపించేది. రాన్రాను కొన్నేళ్ళ తర్వాత గంగిరెద్దు లేకుండానే, గంగిరెద్దుల వాళ్ళు సన్నాయి ఊదుకుంటూ వచ్చేవారు. అప్పుడు వాళ్ళకు బియ్యం ఇవ్వాలని అనిపించేది కాదు. <br /><br />ఆలస్యంగా మీక్కూడా మకర సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు.

హమ్మయ్యా, ఎట్టకేలకి నేను చదివిన ఒక పుస్తకం గురించి రాశారు! :)))<br /><br />వెరీ ఇంట్రెస్టింగ్‌, మురళీ! నేనైతే మొత్తం కధంతా జగన్నాధం వైపు నించి చెప్పేదాన్నేమో! పుస్తకం చదివాక మీరన్నట్టే జగన్నాధానికి అసలు ప్రాధాన్యత లేదనిపించింది! ఆసక్తికరమైన విషయమేమిటంటే, ఈ పుస్తకం అతనితోనే మొదలై.. అతనితోనే ముగుస్తుంది! కాకపోతే, కాస్తాలోచిస్తే ఈ విచిత్రమైన పాత్రలు రామకృష్ణయ్య, కౌముది, ఆమె భర్త (పేరు గుర్తు

<br />@నిషిగంధ: ధన్యవాదాలండీ...<br />@S: ధన్యవాదాలండీ...<br />@వాసు: ధన్యవాదాలండీ...

@హరిచందన: తప్పక చదవండి... ధన్యవాదాలు

[url=http://sustiva-efavirenz.webs.com/]order Efavirenz 600 mg online<br />[/url] Stocrin<br />buy Sustiva 200 mg<br />buy Generic Sustiva 200 mg<br />

నేను ఏమీ అనలేను..ఆయన గురించి

చాలా రోజుల తర్వాత మీ చిన్ననాటి కబుర్లు రాసారు...చదువుతున్నంత సేపూ నిక్కరేస్కున్న ఒక చిన్న పిల్లాడు కబుర్లు చెబుతున్నట్టే అనిపించింది.పండగ బాగా జరుపుకున్నారని ఆశిస్తున్నా...

భలే వెంకన్న బాబు..<br />ఎంత బాగా రాసారో ..:))

మీ బ్లాగ్ కి రాకూడదండి. బాల్యం అంతా కళ్ళముందు పెట్టేస్తున్నారు. గతం లోకి ప్రయాణం కష్టమే మరి...దహా.

బాగుంది, యూ ఆర్ ఏబుల్డ్.,,.

buy best JnnKlOBT [URL=http://www.coach-outlet2013.net/]coach outlet online[/URL] suprisely ZHsNJoZa [URL=http://www.coach-outlet2013.net/ ] http://www.coach-outlet2013.net/ [/URL] <br />

must look at this LYQMClBa [URL=http://www.hermes-outlet2013.net/]birkin bag price[/URL] for less oFAtSaSm [URL=http://www.hermes-outlet2013.net/ ] http://www.hermes-outlet2013.net/ [/URL] <br />

మీకు మీ కుటుంబానికీ సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు మురళి గారు <br /><br />సంక్రాంతి అనగానే మా ఊరే గుర్తొస్తుంది ..సంక్రాంతి చూడాలంటె ఊళ్ళ లోనే ... పండగకి ఊరెళ్ళి ఎన్నాళ్ళయిందో :(

బాగా రాసారండి

[url=http://www.microgiving.com/profile/clarithromycin]biaxin buy<br />[/url]

-- మీ బ్లాగ్ మళ్ళీ పోస్ట్స్‌తో కళకళలాడుతున్నందుకు సంతోషంగా ఉందండీ! :)--<br /><br /><br /><br />^^^ సేం టు సేం నేను అదే అనుకుంటున్నాను <br /><br />థాంక్స్ మురళి గారు, ఈ ఏడాదంతా ఇలాగే కొనసాగించాలని కోరుకుంటున్నాను

పోస్టు చదివాక, ఈ కథ చదవాలని అనిపిస్తోంది<br /><br />btw, మీరు మళ్ళీ రెగ్యులర్గా రాస్తున్నారు!!<br />

so cute !<br />కంకులన్ని బాగా లాగించాయి :)

so cute !<br />కంకులన్ని బాగా లాగించాయి :)

ఈ పుస్తకం గురించి ఎవరన్నా రాస్తే చదువుదామని అనుకుంటూ ఉన్నాను. థాంక్సండీ.<br /><br />మీరు తరుచుగా రాయడం మొదలుపెట్టినందుకు సంతోషంగా ఉంది!

<br />మీ బ్లాగ్ మళ్ళీ పోస్ట్స్‌తో కళకళలాడుతున్నందుకు సంతోషంగా ఉందండీ! :)<br /><br />ఇహ పుస్తకం విషయానికొస్తే, ఎప్పటిలానే పెద్ద నిట్టూర్పు! :))))

నిన్నే ఈ కథ విన్నాను అనగా అనగా అనే ఒక తెలుగు కార్యక్రమం లో టోరి (తెలుగు రేడియో ) లో . ముగింపు గుండెల్ని పిండేసింది .<br /> <br />రచయిత పేరు సరిగా వినలేదు .. అనుకోకుండా ఇక్కడ కనపడింది ..థాంక్స్

@శ్రీ.దు: ఈ పధకం ఉద్దేశం అయితే మాత్రం, ఇప్పుడు ఇస్తున్న డబ్బునే నేరుగా చేతికి కాకుండా బ్యాంకులో వేయడం అండీ.. ఎంతవరకూ నెరవేరుతుందో చూడాలి ధన్యవాదాలు. <br /><br />@ఎన్నెస్ మూర్తి: ఈ ఆలోచన మన వాళ్లకి ఉందొ లేదో తెలియదు కానీ, ఇది మాత్రం బాగా ఆలోచించాల్సిన విషయమేనండీ... ధన్యవాదాలు..<br />

@చాణక్య: &#39;జాజిమల్లి&#39; చదివారా మీరు?? అక్కడక్కడా కొంచం సినిమాటిక్ గా అనిపించింది నాకైతే... ధన్యవాదాలు <br />

<br /><br />@శ్రావ్య వట్టికూటి: అంత పెద్ద పుస్తకాన్ని గురించి ఎంత రాసినా తక్కువే అవుతుందేమో కదండీ.... ధన్యవాదాలు <br /><br />@యుజి శ్రీరాం: అవునండీ... చాలా లోతైన పరిశీలన.. ఆశ్చర్యం కలిగిస్తుంది... ధన్యవాదాలు <br /><br />@ శ్రీనివాస్ పప్పు: నిజమేనండీ... ముందు చదవాలి కదా... పుస్తకం సైజు చూసే భయపడతారు చాలామంది.. ధన్యవాదాలు.. <br />

@ధాత్రి: నాకూ దొరకడం లేదండీ :( ధన్యవాదాలు <br /><br />@చాణక్య: లేకుండా అయితే లేరండీ... నెమ్మదిగా పెరుగుతున్నారు కూడా... ధన్యవాదాలు.. <br />

@జ్యోతిర్మయి: అవునండీ... ధన్యవాదాలు <br /><br />@శ్రీ.దు.: ధన్యవాదాలండీ <br />

@నిషిగంధ: అవునండీ.. నేను కూడా ఆ పాట అవుతూనే అనుకున్నా &quot;టైటిల్ పట్టుకుపోయాడు&quot; అని... ధన్యవాదాలు <br /><br />@జయ: అవునండీ... చాలా బాగా జరిగింది ప్రోగ్రాం... ధన్యవాదాలు <br /><br />@శశి: పాటల ఎంపిక.... డూప్లికేషన్ లేకుండా వాళ్ళు కో-ఆర్డినేట్ చేస్తారు అనుకుంటున్నానండీ ఇన్నాళ్ళూ.. ధన్యవాదాలు.. <br />

bagundi :)

సుబ్రహ్మణ్య శర్మ గారు! <br />మీకు అనేక ధన్యవాదాలు!

@వనజ వనమాలీ సో మీది మా గ్రూపే అన్నమాట :-)

:) :) <br />Baagundi. ekkadikO tessuku veLLaaru. <br /><br />Thank you!!

ప్రహసనం చాల హాస్య స్ఫ్హోరకంగా ఉన్నది. అభినందనలు.

@రామకృష్ణ <br />అవునండీ ,ఆ రోజు గుర్తుంచుకోవలసిన రోజండీ :)<br />@ప్రేరణ <br />రీ చార్జ్ అవ్వడం అన్నమాట:)<br />@మురళి <br />థాంక్యూ థాంక్యూ :)

Well said!!

అజ్ఞాత గారు,<br />మీ ఆహ్వానానికి అనేక కృతజ్ఞతలు. కానీ నేను పద్యరచన పోటీలో పాల్గొనాలనుకోవడం లేదు.

dayachesi mee email id [email protected] ki pampinchandi. ledaa www.cpbrown.org to participate in PADYA competition

vanavasi kalyana parishad kuda tribal areas lo ki velli ekopadhya patashalalanu nirvahisthu undhi. Andhra pradesh lo srikakulam, vijayanagaram, adilabad and khammam..etc.. chesthunnaru.<br />you can find more details in their website:<br />http://vka.org.in/programmes.php

చంద్రశేఖర శర్మ గారు!<br /><br />మహావధాని &#39;మాడుగుల&#39; వారి వంశంలో జన్మించాక మీకీ జిజ్ఞాస ఉండడంలో ఆశ్చర్యమేముంది?<br /><br /> పద్యం వ్రాసేముందు ఏ ఏ అంశాలను దృష్టిలో వుంచుకోవాలో... ఛందోబద్దంగా పద్యాలను సులువుగా ఎట్లా వ్రాయాలో... ఈ బ్లాగులోని నా పాత పోస్టులను చూసి నేర్చుకోండి. కొన్ని పోస్టులలో అభ్యాసం కొరకు &#39;సమస్యా పూరణా&#39;లను కూడా ఇచ్చాను. వాటిని పూరిస్తూ అభ్యాసం చేయండి. మీ వంటి

caalaa <br />baaguMdi